Spośród trzynastu użytków ekologicznych ustanowionych w Gdańsku trzy mają za zadanie ochronę miejsc zimowania nietoperzy. Cieszy takie podejście władz mojego miasta do tych sympatycznych stworzeń, o których przeciętny człowiek raczej mało wie z uwagi na ich nocny tryb życia i ukrywanie się w mroku.
Wpływ działalności ludzkiej na obszar Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego stwarza czasem zagrożenia dla jego przyrody. Ale obecności człowieka w Parku nie da się uniknąć. Co więcej, przy zachowaniu odpowiednich warunków jest ona ze wszech miar pożądana.
Fauna Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego jest różnorodna i ciekawa. Najlepiej spośród niej poznane są przez naukowców ptaki. Sporo wiemy też o innych kręgowcach. Ale przedstawiciele pozostałych zwierząt w Parku nie są bynajmniej mniej interesujący.
Trójmiejski Park Krajobrazowy przyczynia się do ochrony występujących w nim gatunków rzadkich i zagrożonych. Omawiając tę jego funkcję, najpierw zajmę się organizmami osiadłymi, czyli roślinami i grzybami. Osobno natomiast napiszę o zwierzętach, które z powodu zdolności do aktywnego przemieszczania się wymagają nieco innych zabiegów ochronnych.
W planach ochrony Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego można wyróżnić dwa pozornie sprzeczne, a w istocie wzajemnie uzupełniające się podejścia: „przyrodniczo-konserwatorskie” i „gospodarcze”. Nie powinno się ich sobie przeciwstawiać. Oba są ważne, oba pełnią swoją istotną rolę w Parku.
