"Prawdziwie kochają ci, którzy pragną szczęścia drugiego człowieka i starają się robić wszystko co w ich mocy, by był on szczęśliwy i radosny".
Zastanawialiście się kiedyś, co to znaczy kochać naprawdę drugiego człowieka? Co zrobić, by czuł się on przez nas kochany i szczęśliwy?
Bowiem niekiedy odnoszę wrażenie, że niektórzy ludzie nie wiedzą, czym jest prawdziwa miłość. Według nich kochać kogoś, to szukać własnej przyjemności, wygody i radości. Tacy ludzie więc są egoistami. Nie kochają innych. Ale tylko siebie.
Czy to nie straszne? Bo według mnie takie zachowania i postawy do niczego dobrego nie prowadzą. Co najwyżej do osamotnienia i nieszczęścia. Bowiem jak można być szczęśliwym przy kimś, kto o nas nie dba, nie zabiega, nie docenia nas? Nie stara się być dla nas dobrym, serdecznym i wyrozumiałym.
Często zapominamy, że naprawdę kochamy drugiego człowieka, gdy pragniemy dla niego wszystkiego co najlepsze. A więc tego, by był przy nas szczęśliwy i radosny. By czuł się dobrze z nami. To prawdziwy skarb, gdy mamy obok siebie takich ludzi. Ponieważ każdy z nas potrzebuje tego, by drugi człowiek go wysłuchał, pomógł mu gdy ma kłopoty, pocieszył gdy jest smutny, cieszył się z jego sukcesów, wspierał w chwili porażki.
Tak, tak, ten drugi człowiek powinien być naszym najlepszym przyjacielem. Naszą pokrewną duszą. Nie tylko kochankiem, partnerem. Ale właśnie pokrewną duszą. Wówczas nasz związek z nim będzie bardziej trwały i głęboki. Ponieważ będzie oparty na solidnych fundamentach. Nie będzie tylko domkiem z kart, który się rozleci przy małym wietrze. Ale prawdziwą i mocną budowlą, którą nie zburzy chwilowe niepowodzenie, życiowe kłopoty czy przeciwności losu.
Dlatego róbmy wszystko co w naszej mocy, by kochać drugiego człowieka naprawdę. Starajmy się zadbać o naszą miłość każdego dnia. A nie tylko od święta. Wtedy gdy obchodzimy jakąś rocznicę. Ale zawsze.
Dzielmy więc swój czas, swoje wzajemne pasje, dole i niedole, całe swoje życie z drugą osobą. A wówczas będziemy kochać naprawdę. A co najważniejsze będziemy sami szczęśliwi i kochani. Bo to co dzielone na dwoje zawsze się mnoży i powiększa.
Zatem kochajmy naprawdę. Prawdziwą miłością, która pragnie tylko jednego szczęścia, dobra i radości drugiej osoby. Taka miłość jest wierna, życzliwa i serdeczna. Jest więc taka, jaką być zawsze powinna.
Zastanawialiście się kiedyś, co to znaczy kochać naprawdę drugiego człowieka? Co zrobić, by czuł się on przez nas kochany i szczęśliwy?
Bowiem niekiedy odnoszę wrażenie, że niektórzy ludzie nie wiedzą, czym jest prawdziwa miłość. Według nich kochać kogoś, to szukać własnej przyjemności, wygody i radości. Tacy ludzie więc są egoistami. Nie kochają innych. Ale tylko siebie.
Czy to nie straszne? Bo według mnie takie zachowania i postawy do niczego dobrego nie prowadzą. Co najwyżej do osamotnienia i nieszczęścia. Bowiem jak można być szczęśliwym przy kimś, kto o nas nie dba, nie zabiega, nie docenia nas? Nie stara się być dla nas dobrym, serdecznym i wyrozumiałym.
Często zapominamy, że naprawdę kochamy drugiego człowieka, gdy pragniemy dla niego wszystkiego co najlepsze. A więc tego, by był przy nas szczęśliwy i radosny. By czuł się dobrze z nami. To prawdziwy skarb, gdy mamy obok siebie takich ludzi. Ponieważ każdy z nas potrzebuje tego, by drugi człowiek go wysłuchał, pomógł mu gdy ma kłopoty, pocieszył gdy jest smutny, cieszył się z jego sukcesów, wspierał w chwili porażki.
Tak, tak, ten drugi człowiek powinien być naszym najlepszym przyjacielem. Naszą pokrewną duszą. Nie tylko kochankiem, partnerem. Ale właśnie pokrewną duszą. Wówczas nasz związek z nim będzie bardziej trwały i głęboki. Ponieważ będzie oparty na solidnych fundamentach. Nie będzie tylko domkiem z kart, który się rozleci przy małym wietrze. Ale prawdziwą i mocną budowlą, którą nie zburzy chwilowe niepowodzenie, życiowe kłopoty czy przeciwności losu.
Dlatego róbmy wszystko co w naszej mocy, by kochać drugiego człowieka naprawdę. Starajmy się zadbać o naszą miłość każdego dnia. A nie tylko od święta. Wtedy gdy obchodzimy jakąś rocznicę. Ale zawsze.
Dzielmy więc swój czas, swoje wzajemne pasje, dole i niedole, całe swoje życie z drugą osobą. A wówczas będziemy kochać naprawdę. A co najważniejsze będziemy sami szczęśliwi i kochani. Bo to co dzielone na dwoje zawsze się mnoży i powiększa.
Zatem kochajmy naprawdę. Prawdziwą miłością, która pragnie tylko jednego szczęścia, dobra i radości drugiej osoby. Taka miłość jest wierna, życzliwa i serdeczna. Jest więc taka, jaką być zawsze powinna.
Licencja: Creative Commons
