Dziewięć lat funkcjonowania OFE, a co ważniejsze - dziewięć lat zysków, jakie osiągnęły – dziś prawie nie istnieje! Kto jest temu winien? Oczywiście bessa na giełdzie.
W wyniku spadków na giełdzie, na której fundusze, zgodnie z prawem, mogą inwestować do 40% naszych składek, dziś emerytalne oszczędności pozostają niemal w takiej wysokości, jak odłożone przez nas składki. Pozostała część środków z naszych składek to zakup głównie obligacji, które są mniej narażone na kryzys, lecz z drugiej strony, nie przynoszą aż tak znaczących zysków. Do tego dochodzą wysokie opłaty, które co miesiąc pobierają od nas fundusze, każdą naszą składkę uszczuplając o 7%.
Sprawa złych wyników OFE została przedstawiona przez najbardziej wiarygodne źródło, tj. z Komisję Nadzoru Finansowego. Wiadomo na pewno, że od początku reformy emerytalnej w 1999 r. fundusze faktycznie pomnażały i zarobiły dla nas ok. 24,8 mld zł, jednak od stycznia 2008 r. z funduszy wyparowało prawie tyle samo - 24,2 mld zł! Biorąc pod uwagę dodatkowo inflację, istnieje obawa, że wkrótce będziemy niemal „na zero”.
Brak zabezpieczeń dla emerytur wypłacanych z OFE, kiepskie wyniki inwestycyjne, aż w końcu bieżące informacje KNF nie napawają optymizmem. W sytuacji, gdy emerytowi zostanie wyliczone świadczenie emerytalne w wysokości nie przekraczającej minimalnego świadczenia, wówczas do takiego poziomu musi dopłacić państwo (czytaj: podatnik). A co za tym idzie – wniosek jest jeden: gdy tracą fundusze, tracimy my wszyscy. Największe skutki bessy odczują te kobiety, które już na początku przyszłego roku przejdą na emeryturę liczoną według nowych zasad. Według prognoz nadzoru finansowego ich świadczenia będą o kilkanaście procent mniejsze.
Tragiczna sytuacja OFE, kiepskie „inwestycje” ZUS, co jeszcze?
Zakład Ubezpieczeń Społecznych niestety (albo i „stety”) nie inwestuje składek, jakie zostają mu przekazywane; pozostają one jako nasze oszczędności emerytalne. Waloryzowane są jedynie wypłaty, jednak w czasach rozwoju gospodarczego to kiepska inwestycja. Dziś okazało się (choć dziewięć lat temu nie było to tak pewne), że ci którzy wybrali jedynie ZUS, jako dysponenta swoich świadczeń emerytalnych doraźnie zyskali.
Eksperci ostrzegają, a fundusze uspokajają
dr Filip Chybalski, ekspert emerytalny z Politechniki Łódzkiej
- Jestem w szoku. Po dziewięciu latach reformy wyszliśmy na zero.
I dodaje:
- Jeśli uwzględnimy inflację, jesteśmy na dużym minusie.
Hubert Kostrzyński, rzecznik funduszu AEGON
- Dzisiejsze straty odrobimy, przyszli emeryci nie mają się czego bać.
Trudno jednak przeciętnemu zjadaczowi chleba uwierzyć w zapewnienia przedstawicieli funduszy, które pochłonęły zyski z odkładanych przez 9 lat składek na oszczędności, niemal w jeden rok.
Od razu nasuwa się pytanie: Co się dzieje w tym kraju? Dlaczego słyszymy uspokajające słowa przedstawicieli naszego państwa - „nas kryzys nie dotyczy”, skoro jednoznacznie widać, że jednak dotyczy. I to w dodatku tych najbardziej krzywdzonych od zawsze – emerytów, obecnych i przyszłych. Pozwolę sobie na pewną prywatę: zacznijmy w końcu odkładać na własne emerytury! Nie wierzmy w zapewnienia państwa, nie czekajmy na minimalną emeryturę z ZUS. Składki, jakie odprowadzamy każdego miesiąca z naszych dochodów tracą swoją wartość w OFE, a przez ZUS zostają marnowane. Głośna ostatnio sprawa kortów tenisowych dla pracowników ZUS na dachu jednego z mazowieckich oddziałów jeszcze nas nie przekonała, że w ZUSie źle się dzieje z naszymi pieniędzmi? Średnia płaca dla pracowników ZUS wynosi ok. 2800 zł, a w ciągu trzech ostatnich lat wzrastała o ok. 400 zł! O ile zaś wzrosły w tym czasie emerytury? Oczywiście waloryzacja rent i emerytur skutkuje wzrostem tych świadczeń – lecz o ile? 10 zł? Może 11 zł? Smutne.
A co ze składkami dla osób prowadzących działalność gospodarczą (zobacz na www.maly-zus.pl)? Rosną i będą rosnąć, mimo ciągle głoszonej idei „przyjaznego państwa”. Owszem, można już zauważy pewną poprawę, jaka dotknie Przedsiębiorców – od przyszłego roku wysokość ich składek będzie określana raz na rok, a nie jak obecnie – raz na kwartał. Jednak na obniżenie ich wysokości nie liczy nawet największy optymista.
Zgoda na publikację bez zmiany linków.
W wyniku spadków na giełdzie, na której fundusze, zgodnie z prawem, mogą inwestować do 40% naszych składek, dziś emerytalne oszczędności pozostają niemal w takiej wysokości, jak odłożone przez nas składki. Pozostała część środków z naszych składek to zakup głównie obligacji, które są mniej narażone na kryzys, lecz z drugiej strony, nie przynoszą aż tak znaczących zysków. Do tego dochodzą wysokie opłaty, które co miesiąc pobierają od nas fundusze, każdą naszą składkę uszczuplając o 7%.
Sprawa złych wyników OFE została przedstawiona przez najbardziej wiarygodne źródło, tj. z Komisję Nadzoru Finansowego. Wiadomo na pewno, że od początku reformy emerytalnej w 1999 r. fundusze faktycznie pomnażały i zarobiły dla nas ok. 24,8 mld zł, jednak od stycznia 2008 r. z funduszy wyparowało prawie tyle samo - 24,2 mld zł! Biorąc pod uwagę dodatkowo inflację, istnieje obawa, że wkrótce będziemy niemal „na zero”.
Brak zabezpieczeń dla emerytur wypłacanych z OFE, kiepskie wyniki inwestycyjne, aż w końcu bieżące informacje KNF nie napawają optymizmem. W sytuacji, gdy emerytowi zostanie wyliczone świadczenie emerytalne w wysokości nie przekraczającej minimalnego świadczenia, wówczas do takiego poziomu musi dopłacić państwo (czytaj: podatnik). A co za tym idzie – wniosek jest jeden: gdy tracą fundusze, tracimy my wszyscy. Największe skutki bessy odczują te kobiety, które już na początku przyszłego roku przejdą na emeryturę liczoną według nowych zasad. Według prognoz nadzoru finansowego ich świadczenia będą o kilkanaście procent mniejsze.
Tragiczna sytuacja OFE, kiepskie „inwestycje” ZUS, co jeszcze?
Zakład Ubezpieczeń Społecznych niestety (albo i „stety”) nie inwestuje składek, jakie zostają mu przekazywane; pozostają one jako nasze oszczędności emerytalne. Waloryzowane są jedynie wypłaty, jednak w czasach rozwoju gospodarczego to kiepska inwestycja. Dziś okazało się (choć dziewięć lat temu nie było to tak pewne), że ci którzy wybrali jedynie ZUS, jako dysponenta swoich świadczeń emerytalnych doraźnie zyskali.
Eksperci ostrzegają, a fundusze uspokajają
dr Filip Chybalski, ekspert emerytalny z Politechniki Łódzkiej
- Jestem w szoku. Po dziewięciu latach reformy wyszliśmy na zero.
I dodaje:
- Jeśli uwzględnimy inflację, jesteśmy na dużym minusie.
Hubert Kostrzyński, rzecznik funduszu AEGON
- Dzisiejsze straty odrobimy, przyszli emeryci nie mają się czego bać.
Trudno jednak przeciętnemu zjadaczowi chleba uwierzyć w zapewnienia przedstawicieli funduszy, które pochłonęły zyski z odkładanych przez 9 lat składek na oszczędności, niemal w jeden rok.
Od razu nasuwa się pytanie: Co się dzieje w tym kraju? Dlaczego słyszymy uspokajające słowa przedstawicieli naszego państwa - „nas kryzys nie dotyczy”, skoro jednoznacznie widać, że jednak dotyczy. I to w dodatku tych najbardziej krzywdzonych od zawsze – emerytów, obecnych i przyszłych. Pozwolę sobie na pewną prywatę: zacznijmy w końcu odkładać na własne emerytury! Nie wierzmy w zapewnienia państwa, nie czekajmy na minimalną emeryturę z ZUS. Składki, jakie odprowadzamy każdego miesiąca z naszych dochodów tracą swoją wartość w OFE, a przez ZUS zostają marnowane. Głośna ostatnio sprawa kortów tenisowych dla pracowników ZUS na dachu jednego z mazowieckich oddziałów jeszcze nas nie przekonała, że w ZUSie źle się dzieje z naszymi pieniędzmi? Średnia płaca dla pracowników ZUS wynosi ok. 2800 zł, a w ciągu trzech ostatnich lat wzrastała o ok. 400 zł! O ile zaś wzrosły w tym czasie emerytury? Oczywiście waloryzacja rent i emerytur skutkuje wzrostem tych świadczeń – lecz o ile? 10 zł? Może 11 zł? Smutne.
A co ze składkami dla osób prowadzących działalność gospodarczą (zobacz na www.maly-zus.pl)? Rosną i będą rosnąć, mimo ciągle głoszonej idei „przyjaznego państwa”. Owszem, można już zauważy pewną poprawę, jaka dotknie Przedsiębiorców – od przyszłego roku wysokość ich składek będzie określana raz na rok, a nie jak obecnie – raz na kwartał. Jednak na obniżenie ich wysokości nie liczy nawet największy optymista.
Zgoda na publikację bez zmiany linków.
Licencja: Creative Commons
