„Uszczelnienie” naszego systemu podatkowego to program, który niesie za sobą w ostatnich latach falę nowych regulacji. Jak do tej pory jednak, żadne z nakładanych na przedsiębiorców nowych obowiązków podatkowych nie wzbudziły aż takich emocji jak obowiązek raportowania schematów podatkowych. Nowelizacja Ordynacji podatkowej, która zaczęła obowiązywać od początku 2019 roku, nakłada bowiem na przedsiębiorców, jak i podmioty świadczące usługę doradztwa podatkowego, obowiązek raportowania rozwiązań podatkowych, efektem których jest korzyść podatkowa, ale również takich, które budzą ryzyko zejścia na drogę agresywnego planowania podatkowego. Czym jest schemat podatkowy? Kto ma obowiązek raportowania schematów podatkowych?
Schemat podatkowy
Definicja schematu podatkowego opisana jest w art. art. 86a § 1 pkt 10 Ordynacji podatkowej. W myśl za nią schematem podatkowym jest czynność lub szereg czynności, które mogą wywrzeć wpływ na obowiązek podatkowy - powstanie korzystnego lub niepowstanie obowiązku podatkowego. Nowe przepisy polskiego prawa podatkowego określają kryterium cech rozpoznawalnych, które mogą sugerować na stosowanie schematu podatkowego. Niemniej tylko część z nich zakłada powstanie korzyści podatkowej w rozumieniu korzyści „materialnej”. Schemat podatkowy jest zatem dużo szerszym pojęciem, a jego efektem może być szereg różnego rodzaju korzyść. Niestety cechy te opisane są tak szeroko, że podatnik dojść może do wniosku iż schematem podatkowym jest niemal każde rozwiązanie intelektualne (koncepcja biznesowa) powstałe na gruncie dowolnego podatku. To właśnie zrodziło największą dyskusję wokół obowiązku raportowania schematów podatkowych.
Co trzeba raportować?
Raportowaniu zatem podlegają koncepcje biznesowe – krajowe i trans graniczne – które spełniają wskazane w Ordynacji podatkowej lub unijnej dyrektywie MDR (Mandatory Disclosure Rules) przesłanki schematu podatkowego, mogące mieć wpływ na obowiązek podatkowy.
Mianem krajowego schematu podatkowego określać będziemy zatem te rozwiązania,
-
które planują wdrożyć podatnicy o przychodach, kosztach lub aktywach przekraczających 10 milionów euro
-
lub gdy przedmiotem schematu jest rzecz o wartości rynkowej przekraczającej 2,5 mln euro.
Dodatkowo:
-
korzyść podatkowa (obniżenie lub opóźnienie powstania obowiązku podatkowego) jest jedną z głównych korzyści jakie osiągnąć ma podatnik w efekcie realizacji danego zamierzenia biznesowego,
-
bez względu na główną korzyść, schemat spełnia przynajmniej jedną z cech m.in.: ma wpływ na część odroczoną podatku dochodowego lub aktywa, albo rezerwy z tytułu podatku odroczonego, a wpływ ten przekracza 5 mln zł rocznie;
-
schemat dotyczy niepobrania podatku u źródła w kwocie powyżej 5 mln zł rocznie.
W przypadku transgranicznych schematów podatkowych podlegających raportowaniu nie ma już znaczenia wielkość podatnika. Zasadniczo raportować musimy rozwiązania:
-
których jedną z głównych korzyści jest korzyść podatkowa, a dodatkowo spełniony jest przynajmniej jeden inny warunek z tzw. ogólnej cechy rozpoznawczej
-
bez względu na główną korzyść, schemat spełnia przynajmniej jedną z cech m.in.: występują zaliczane do KUP płatności transgraniczne na rzecz podmiotów powiązanych położonych w rajach podatkowych; ten sam dochód lub majątek korzysta z metod mających na celu unikanie podwójnego opodatkowania w więcej niż jednym państwie; występuje nieprzejrzysta struktura własności prawnej lub trudny do ustalenia jest beneficjent rzeczywisty; dochodzi do przeniesienia praw w trudnych do wyceny wartości niematerialnych.
Kiedy musimy raportować?
Obowiązek raportowania schematów powstaje w ciągu 30 dni od udostępnienia danego schematu. Obowiązek raportowania dotyczy także schematów krajowych i trans granicznych, których wdrażanie rozpoczęło się kolejno po 1 listopada 2018 i 25 czerwca 2018. Dla tych schematów obowiązek raportowania wydłużony został do 30 czerwca 2019 roku.
Kto musi raportować?
Istnieją trzy grupy podmiotów, na których nakłada się obowiązek raportowania.
Promotor – jest nim osoba, która tworzy, udostępnia i wdraża schemat podatkowych. Będzie to zwykle doradca podatkowy, radca prawny, prawnik, adwokat, ale także pracownik instytucji finansowych i doradczych.
Wspomagający – to osoby, które w toku prowadzonej przez siebie działalności biznesowej uczestniczą w procesie tworzenie, udostępnienia i wprowadzenia schematu. Wspomagającym może być np. notariusz, księgowy, a także bank.
Korzystający – podmiot, który wdraża lub chce wdrożyć opracowany schemat podatkowy.
Jakie kary za brak współpracy?
Za brak zgłoszenia schematu podatkowego przewidziane są wysokie kary pieniężne, sięgające do 10 mln złotych. W skrajnych przypadkach sąd ma także prawo orzec zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej.
Autor: snkancelaria.pl
