Płać i płacz.
Obecne przepisy Unii Europejskiej nie nakładają obowiązku płacenia cła w momencie, gdy wysyłamy towar poza jej granice. Zupełnie inaczej jest w momencie, gdy importujemy towar, wówczas niestety musimy zapłacić należności celno-podatkowe. Co się jednak dziej, gdy wysyłamy towar dla naszego kontrahenta, który jest poza granicami Wspólnoty i niestety z jakichś przyczyn ten towar zostaje odesłany? Większość osób odpowie, że niestety należy zapłacić należności celno-podatkowe. Można tak zrobić, ale też można spróbować zrobić tak zwany „zwrot towaru”.
Udowodnić, że nie jest się wielbłądem.
Gdy chcemy zastosować zwrot towaru. Musimy udowodnić organom celnym, że towary, które powracają, są tymi samymi towarami, które zostały wcześniej wywiezione. Na początku należy przedstawić dowód, że towary zostały faktycznie wywiezione. Najprostszym dowodem, jaki możemy przedstawić w tym momencie, jest potwierdzenie IE599 (potwierdzenie wywozu), bardzo pomocnym dokumentem jest dokument INF3 (ramy tego artykułu nie pozwalają bliżej opisać ten dokument, znajdziesz jednak wiele informacji na rzetelnych stronach, gdzie umieszczona jest skompresowana wiedza celna.
Bądź rad z rady, czyli wskazówka dla agenta.
Osoby wypełniające zgłoszenie celne, oprócz podania najbardziej oczywistych danych na zgłoszeniu, muszą również podać procedurę celną. Kiedyś nie było problemu, stosowało się procedurę 4010. Była to kombinacja procedury importu 4000 oraz eksportu 1000. Obecnie stosuje się inną procedurę, a mianowicie 6110. Jeżeli chciałbyś dowiedzieć się jakie kody dodatkowe powinny zostać wpisane w tej procedurze w nowym systemie AIS sprawdzaj strony, gdzie jest rzetelna informacja celna.
Wiedza to skarb.
Osoby zajmujące się na co dzień sprawami celnymi oraz osoby, które zajmują się tym sporadycznie, powinny, zgłębiać swoją widzę. Procedura opisana powyżej, czyli zwrot towaru jest tu najlepszym przykładem. Firmy mogą zaoszczędzić spore sumy pieniędzy. Jest to tylko jeden z wielu przykładów, gdzie wiedza naprawdę się opłaca.
