Za horyzontem

Wyobraź sobie las spowity mgłą. W tym mrocznym miejscu każdy krok może być twoim ostatnim. Wszyscy ukrywają się w ciszy, gotowi zareagować błyskawicznie na najmniejszy dźwięk. Każdy, kto zdradzi swoją obecność, staje się ofiarą. To właśnie metafora, która stoi za teorią ciemnego lasu, opisującą, dlaczego kosmos jest tak przerażająco cichy. Chiński pisarz science fiction, Cixin Liu, w swoim słynnym cyklu "Wspomnienie o przeszłości Ziemi," nadał tej teorii nowe życie, budżac podziw i lęk.

W 1967 roku świat nauki wstrzymał oddech. Astronom Jocelyn Bell odkryła regularne impulsy radiowe pochodzące z przestrzeni kosmicznej, które początkowo nazwano sygnałami od "Małych Zielonych Ludzików". Dziś wiemy, że te sygnały pochodziły od pulsarów, ale wciąż odbieramy radiowe wiadomości, których pochodzenie pozostaje zagadką. Co lub kto je wysyła? Czy są to naturalne procesy kosmiczne, czy może ktoś tam, w odległych zakątkach wszechświata, próbuje się z nami skontaktować?

Wszechświat jest ogromny. Liczba gwiazd, planet i potencjalnych miejsc życia jest wręcz niewyobrażalna. A jednak w tej nieskończonej przestrzeni nie odnaleźliśmy żadnych oznak innych cywilizacji. Czy to możliwe, że wszystkie potencjalne formy życia – w tym my – stają w końcu przed czymś, czego nie potrafią przetrwać? Teoria Wielkiego Filtra to hipoteza, która wyjaśnia tę ciszę. I choć brzmi naukowo, jej konsekwencje mogą być znacznie bardziej przerażające, niż większość z nas chciałaby przyznać.