Wyobraź sobie las spowity mgłą. W tym mrocznym miejscu każdy krok może być twoim ostatnim. Wszyscy ukrywają się w ciszy, gotowi zareagować błyskawicznie na najmniejszy dźwięk. Każdy, kto zdradzi swoją obecność, staje się ofiarą. To właśnie metafora, która stoi za teorią ciemnego lasu, opisującą, dlaczego kosmos jest tak przerażająco cichy. Chiński pisarz science fiction, Cixin Liu, w swoim słynnym cyklu "Wspomnienie o przeszłości Ziemi," nadał tej teorii nowe życie, budżac podziw i lęk.
W 1967 roku świat nauki wstrzymał oddech. Astronom Jocelyn Bell odkryła regularne impulsy radiowe pochodzące z przestrzeni kosmicznej, które początkowo nazwano sygnałami od "Małych Zielonych Ludzików". Dziś wiemy, że te sygnały pochodziły od pulsarów, ale wciąż odbieramy radiowe wiadomości, których pochodzenie pozostaje zagadką. Co lub kto je wysyła? Czy są to naturalne procesy kosmiczne, czy może ktoś tam, w odległych zakątkach wszechświata, próbuje się z nami skontaktować?
Wszechświat jest ogromny. Liczba gwiazd, planet i potencjalnych miejsc życia jest wręcz niewyobrażalna. A jednak w tej nieskończonej przestrzeni nie odnaleźliśmy żadnych oznak innych cywilizacji. Czy to możliwe, że wszystkie potencjalne formy życia – w tym my – stają w końcu przed czymś, czego nie potrafią przetrwać? Teoria Wielkiego Filtra to hipoteza, która wyjaśnia tę ciszę. I choć brzmi naukowo, jej konsekwencje mogą być znacznie bardziej przerażające, niż większość z nas chciałaby przyznać.
Czy możliwe jest, że w ogromnym i złożonym Wszechświecie istnieją miejsca, które wydają się zupełnie puste? Wielka Pustka to jedno z takich miejsc, które wywołuje niepokój i rodzi pytania. Jak może istnieć obszar w kosmosie, gdzie nie ma prawie żadnych galaktyk, gwiazd ani planet? Czy jest to zwykły przypadek, czy może coś więcej? Wielka Pustka to zjawisko, które fascynuje zarówno naukowców, jak i miłośników teorii spiskowych.
Czy naprawdę jesteśmy sami we Wszechświecie? To pytanie, które nurtuje ludzkość od wieków. W 1950 roku fizyk Enrico Fermi zadał pytanie, które zmieniło sposób myślenia o kosmosie: skoro Wszechświat jest tak ogromny, a życie powinno być powszechne, to gdzie są wszyscy? Ten pozornie prosty dylemat przeszedł do historii jako Paradoks Fermiego – jedna z największych zagadek współczesnej nauki.
Wszechświat jest jednym z najbardziej fascynujących zjawisk naukowych. Nie tylko dla naukowców, ale też pisarzy i filmowców. Rodzi wiele pytań, na które nieustannie poszukiwane są odpowiedzi. Ale najbardziej intrygującym jest to, dotyczące istnienia w nim życia na wzór tego, które znajduje się na Ziemi.
Śmierć! Koniec czy dopiero początek? A może to tylko nasza ludzka iluzja, której nadaliśmy tak wielkie znaczenie, że teraz nie możemy już inaczej na nią patrzeć?
Ludzie od zawsze, wszelkimi sposobami starali się mierzyć czas. Mieli bowiem świadomość zjawiska, jakim jest jego upływ i pragnęli poznać je bardziej namacalnie, czy jakoś zobrazować sobie ten proces. Dlatego też, już w najdawniejszych czasach powstawały prototypy zegarów i innych czasomierzy.
Fizyka kwantowa udowadnia ponad wszelką wątpliwość, że świat fizyczny to nie stałe, solidne obiekty, jakie zwykliśmy postrzegać - świat fizyczny jest jednym, ogromnym morzem energii, która miga w odstępach milisekund tworząc naszą rzeczywistość!
