Styl ten rozwinął się w latach siedemdziesiątych, kiedy to Jamajczycy zaczęli puszczać na imprezach żwawe riddimy, do których selektorzy nawijali spontaniczne wersy. Okazało się, że to był strzał w dziesiątkę! Tłumy szalały z zachwytu, a dancehallowy interes zaczął się kręcić!
Hipnotyzujące ruchy
Nie od dziś wiadomo, że to co Jamajczycy kochają najbardziej to taniec, który wnosi do ich, często bardzo ciężkiego, życia pozytywne wibracje. Nic dziwnego więc, że szybko zaczęły powstawać kroki dancehallowe a świeży styl taneczny rozwijał się w niesamowitym tempie. Osoby o największej charyzmie, które wyróżniały się niesamowitym „atittude”(własnym stylem) zyskiwały uznanie tłumu i kamer, a później stawały się rozpoznawalnymi tancerzami i twórcami kroków.
Taniec wyrazem wspólnoty
Można zaryzykować i nazwać dancehall jamajskim tańcem narodowym, jako że tańczą go wszyscy. Na ulicach można zaobserwować, że do wesołego riddimu bujają się równocześnie: 5letni chłopiec, jego mama i 70letnia kobieta. To brzmi nieprawdopodobnie, ale to prawda! Jamajczycy mają taniec we krwi i wiek nie jest dla nich żadną barierą.
Walka o popularność
Taniec dla Jamajczyków to jedna z kilku dróg prowadzących do wyrwania się z najbiedniejszych, najbardziej patologicznych środowisk, więc zrozumiałe jest, że rywalizują ze sobą o uznanie mediów i publiczności, szukają oryginalnych sposobów na siebie i doskonalą się, by zostać profesjonalnymi tancerzami. Dzięki temu mogą wyruszyć w świat i udzielać warsztatów tanecznych za duże pieniądze. Każdy pragnie mieć tę szansę, więc często walka między tancerzami jest bardzo zajadła.
Kobiecy a męski dancehall
Dla kobiet zarezerwowane są te bardziej seksowne, kuszące, hipnotyzujące elementy dancehallu, nieodłącznie związane z ruchem bioder i pośladków, ale oczywiście tancerki mogą korzystać również z męskich kroków. Natomiast mężczyźni nie mogą pozwolić sobie na korzystanie z damskich ruchów. Jamajczycy nie znoszą homoseksualizmu, więc faceci w tańcu muszą demonstrować swój ogrom testosteronu i jurność w męskich, stanowczych, dzikich krokach.
Bardziej komercyjnie
Dancehall oprócz typowo jamajskiego oblicza ma również to bardziej komercyjne. Kilkoro wykonawców przebiło się do kultury masowej i robi karierę ogólnoświatową. Doskonałym przykładem takiego artysty jest urodzony w Kingston Sean Paul, który zasłynął z piosenek takich jak „Get busy” czy „Temperature”. Piosenkarz słynie z przyjemnej barwy głosu, porywających melodii i świetnych tancerek w teledyskach. Poza tym kobiece, seksowne, czasami erotyczne elementy tańca dancehallowego są wykorzystywane przez wielkie gwiazdy(na przykład Rihannę czy Beyonce), co niestety często prowadzi do błędnego, stereotypowego myślenia, że dancehall to tylko „kręcenie tyłkiem”. Przecież to nie tylko kręcenie tyłkiem, to wyraz kultury jamajskiej i masa pozytywnej energii!
