Swoboda chorego
W zależności od stanu pacjenta, może mieć on pewne ograniczenia w poruszaniu się. To wynika często wprost z diagnozy lekarskiej (np. osoby z chorobą Alzheimera muszą być pod stałą obserwacją), ale także z obserwacji rodziny i opiekunki. Zdarza się, że stan chorego wymaga wprowadzenia pewnych ograniczeń, np. niewychodzenia na dwór nawet na krótki spacer albo niedopuszczenia pacjenta do miejsc dla niego niebezpiecznych. Decyzja ostateczna w tej sprawie powinna należeć do opiekunki, która – kierując się dobrem podopiecznego – musi z rodziną uzgodnić konieczne działania.
Informacja
W przypadku osób starszych, często z różnymi schorzeniami, stan zdrowia jest bardzo zmienny. Z tego powodu opiekunka musi ustalić z rodziną sposoby kontaktu. W Niemczech instytucja lekarza rodzinnego na przykład działa zupełnie inaczej niż u nas – po jednym telefonie lekarz taki przyjeżdża do pacjenta, może zaordynować odpowiednie leki lub skierować do szpitala. Znacznie rzadziej wzywa się pogotowie, dlatego numer do lekarza jest jedną z pierwszych informacji, jakie musi uzyskać opiekunka. Drugą są numery telefonów do rodziny i to we właściwej kolejności – aby zawsze dodzwonić się do osoby, która w kryzysowej sytuacji będzie mogła np. wyjść z pracy i szybko wrócić do domu.
Pieniądze
Niezależnie od tego, jak wielkich słów użyje się do opisu roli opiekunki, w końcu i tak trzeba będzie porozmawiać z rodziną pacjenta o pieniądzach. Opiekunka najczęściej otrzymuje pewną dietę na wyżywienie, ale równie ważne jest, aby ustalić, w jaki sposób zarządza się pieniędzmi rodziny – często opiekunka wykonuje też obowiązki pomocy domowej, a to wiąże się z koniecznością poniesienia pewnych kosztów. Dla własnego spokoju warto ustalić wszystkie zasady finansowe przed podjęciem współpracy.
Czas wolny
Opiekunka nie jedzie na wakacje, tylko do pracy – to oczywiste. Jednak nawet najbardziej profesjonalna opiekunka nie jest w stanie czuwać nad chorym 24 godziny na dobę i 7 dni w tygodniu. Warto więc odpowiednio wcześnie ustalić harmonogram prac – nie musi on być precyzyjnie ścisły i określony z dokładnością co do minuty, ale w ogólnym zarysie chodzi o to, aby opiekunka mogła znaleźć czas na załatwienie własnych potrzeb, , a także znalazła czas na odpoczynek, ponieważ długa i wyczerpująca praca sprzyja wypaleniu zawodowemu, które w przypadku opiekunek jest bardzo poważnym zagrożeniem.
Wszystko, co jest ważne
Każda opiekunka ma nieco inny styl pracy, podobnie jak różne są oczekiwania pacjentów i ich rodzin. Warto we wstępnej fazie kontaktu ustalić zasady współpracy we wszystkich aspektach, które opiekunka i rodzina pacjenta uzna za stosowne. Czasem chodzi o sprawy pozornie błahe, ale mające duże znaczenie dla jednej ze stron. Obowiązki domowe, obowiązki wynikające z konieczności otoczenia chorego opieką, ale także odrobina swobody w harmonogramie pracy opiekunki – to wszystko wymaga bezwzględnego ustalenia. Jednak w każdym przypadku pojawiają się rzeczy wymagające dodatkowych ustaleń. Trzeba to zrobić szybko, ponieważ późniejsze nieporozumienia w niedługim czasie odbijają się na poziomie opieki nad osobą starszą lub chorą.
