A w związku z brakiem rozpoznania choroby jaką są zaburzenia równowagi, osoby starsze często stają się ofiarami wykluczenia społecznego, gdyż są zmuszone prosić o pomoc członków rodziny lub osoby obce przy wykonywaniu najprostszych czynności.
Starzejące się społeczeństwo
Udział w populacji osób po 60 roku życia stale rośnie. W 2011 roku co piąta osoba żyjąca w Polsce miała więcej niż 60 lat. Ten wskaźnik rośnie niezmiennie od kilku lat. Jednym z zeszłorocznych założeń dyrektor Departamentu Polityki Senioralnej w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Marzeny Brezy jest wieloletnia polityka senioralna na lata 2014-2020 przyjęta przez rząd w 2013 roku. Zakłada ona koncentrację na pięciu obszarach i jako głównym na pierwszym miejscu stawia samodzielności i zdrowie osób po 60 roku życia. Polityka senioralna kładzie nacisk na profilaktykę i dbanie o kondycje fizyczną. Obecnie wiele ośrodków w tym instytuty i pracownie badań m.in. Pracownia Badań Układu Równowagi Kliniki Otolaryngologicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, dzięki wsparciu Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, oferuje pełną diagnostykę i leczenie gwarantujące poprawę kondycji fizycznej.
Właściwa diagnoza
Dla starszych pacjentów, kluczowe jest właściwe rozpoznanie schorzenia. Ważne, żeby lekarz pierwszego kontaktu potrafił właściwie zdiagnozować zawroty głowy i odróżnił tę dolegliwość od bóli głowy lub problemów z zatokami. A stawiając właściwą diagnozę wypisał właściwie skierowanie m.in. do Katedry i Kliniki Otolaryngologii WUM. Jeśli pacjent trafi tam na leczenie, może mieć pewność, że lekarze specjaliści zajmą się pacjentem w sposób kompleksowy i dzięki rehabilitacji, podjęciu właściwego leczenia pomogą mu wrócić do normalnego życia. Nowoczesny sprzęt, fachowy i przeszkolony personel przez cały czas leczenia monitorują i nadzorują postępy.
Efekty nieleczenia zawrotów głowy
Niepozorne dolegliwości jakimi są zawroty głowy i zaburzenia równowagi, mogą powodować bardzo poważne pogorszenie stanu zdrowia oraz izolację społeczną u osób starszych. Ciągły lęk przed przewróceniem się, nieustanne podpieranie i zdanie na łaskę osób trzecich, może mieć wpływ na drastyczne pogorszenie jakości życia oraz ograniczenia aktywności życiowej. W efekcie może powodować całkowitą niezdolność do samodzielności. Osoby starsze wcześniej będące autonomiczne, często nie mogą pogodzić się ze swoimi ograniczeniami, zamykają się na pomoc innych, izolują i zapadają na groźną chorobę jaką jest depresja.
Właściwa diagnoza oraz wypisanie odpowiedniego skierowania gwarantuje, że osoba starsza cierpiąca na dolegliwości związane z zaburzeniami równowagi nie będzie ofiarą wykluczenia społecznego oraz nie zapadnie na głęboką depresję. Uczestnicząc w rehabilitacji, wykonując regularne ćwiczenia pod okiem lekarzy i ćwicząc w domu pacjent ma dużą szansę na powrót do normalnego, samodzielnego życia.
