Jest tu także sklep lniarski oraz mała tradycyjna piekarnia, w której znajdziemy także wybór konfitur i dojrzewających serów.
Dwór w Łomnicy został wzniesiony w drugiej połowie XVII wieku. Z tego okresu do dnia dzisiejszego przetrwał główny korytarz pałacowy z dwoma narożnymi alkierzami. Tutejszy majątek należał wówczas do rodu Tomagninich. Przebudowa dworu na barokowy pałac miała miejsce w latach 1705-1725, prawdopodobnie według planów znanego architekta Martina Frantza z Rewala. Ostatnia zasadnicza przebudowa została przeprowadzona w latach 1838-1844, po przejęciu pałacu przez rodzinę Kusterów. Jej projektantem i realizatorem był Albert Tollberg.
Obecny kształt budynku niewiele zmienił się od czasów baroku, całość otacza park krajobrazowy, który według ostatnich ustaleń powstał w 1835 roku z wykorzystaniem naturalnego nadrzecznego ukształtowania terenu. Podobnie jak w przypadku parku w Wojanowie, jego autorem był Piotr Józef Lenne, architekt króla pruskiego, który połączył oba parki, a przy tym także pałace w jeden kompleks, swoisty „pałacowy ogród”.
Po II wojnie światowej w pałacu w Łomnicy mieściła się szkoła rolnicza, a następnie szkoła podstawowa. Jak wiele dolnośląskich dworów, został mocno zaniedbany. Obecnie, odzyskany przez ostatnich przedwojennych właścicieli, został przekształcony w hotel i restaurację. Na zachód od pałacu wznosi się klasycystyczny tzw. Dom Wdowy, wzniesiony w latach 1803-1804 staraniem Christiana Gotfrieda Mentzla.
