Konstruowanie i budowanie modeli, treningi i udział w zawodach różnych szczebli może być przeciwwagą i skutecznym hamulcem dla nieprawidłowych zachowań. Uprawianie sportu modelarskiego przyczynia się do rozwijania zamiłowań politechnicznych, poznania wielu dziedzin nauki i techniki oraz rozwoju umiejętności psychomotorycznych. Podczas konstruowania i budowania modeli młodzież uczy się podstaw aerodynamiki, mechaniki lotu, posługiwania się narzędziami, obróbki materiałów, rysunku technicznego, zgłębia tajemnice działania różnych napędów, urządzeń elektronicznych, itp. Tak więc modelarstwo rozwija bardzo szeroką gamę umiejętność, a dodatkowo uczy współpracy w zespole ludzi. Wiedza zdobyta w ten sposób przez młodych modelarzy jest przydatna w każdym zawodzie i życiu codziennym.
Modelarstwo to podstawa szkolnictwa lotniczego, ponieważ uczy podstaw teoretycznych i praktycznych, a to wszystko przy znikomych kosztach ponoszonych przez ucznia. Wiele osób zajmujących się tematami technicznymi rozpoczynała swoją drogę zawodową od modelarstwa lotniczego.
Najlepszym tego dowodem jest pierwszy polski kosmonauta gen. Mirosław Hermaszewski. Tak właśnie gen. Hermaszewski wywodził się z szeregu modelarzy i swoje młodzieńcze marzenia, rozbudzone poprzez modelarstwo i szybownictwo na aeroklubowych lotniskach, urzeczywistnił je i rozwinął do rangi światowej.
Modelarstwo lotnicze i kosmiczne to bardzo ważne zaplecze kadrowe dla pozostałych dyscyplin sportów lotniczych takich jak: szybowcowe, samolotowe, akrobacje lotnicze, spadochronowe, balonowe, paralotniowe i śmigłowcowe. Dynamiczny rozwój sportów lotniczych na świecie powoduje, że modelarstwo będzie odgrywać coraz większą rolę w popularyzacji sportów lotniczych, zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży.
O sukcesie w zawodach modeli latających decydują nie tylko umiejętności skonstruowania i zbudowania modelu, ale także intensywny trening, predyspozycje fizyczne i psychiczne oraz przygotowanie kondycyjne zawodnika.
Uprawianie sportu modelarskiego, wbrew panującym opiniom, wymaga od zawodnika dużego wysiłku fizycznego i dobrze rozwiniętych cech motorycznych.
Przed modelarzem stawia się duże wymagania, np.:
bieganie po płycie lotniska w trakcie 20 minutowego holowania modelu szybowca, aż do momentu znalezienia najbardziej korzystnego „momentu termicznego”, a następnie „wystrzelenie” modelu z holu na jak największą wysokość wymaga od zawodnika wysiłku porównywalnego do wysiłku biegacza na krótkich dystansach;pilotowanie modelu RC lecącego z prędkością ponad 150km/h wymaga bardzo dobrych umiejętności psychomotorycznych, refleksu, zręczności i prawidłowej percepcji czyli postrzegania otaczającego świata.odnajdywanie w terenie modeli swobodnie latających i rakiet czasowych wymaga od zawodnika pokonania dystansu 40 do 60 km dziennie podczas kilkudniowych zawodów. Włożony wysiłek porównywalny jest z wysiłkiem zawodników na średnich dystansach lub biegach przełajowych;pilotowanie 7-kilogramowej makiety samolotu na uwięzi lecącej z prędkością ponad 100 km/h wymaga od zawodnika dużego wysiłku fizycznego. Naciąg na linkach sterowniczych pod wpływem siły odśrodkowej jest tak duży, że utrzymanie modelu i w dodatku precyzyjne sterowanie mechanizmami sterów, chowania i otwierania podwozia oraz klap, obrotami silników, zgłoszonych pokazów, itp. jest niebagatelną sztuką, wymagającą od zawodnika dużej siły, wytrzymałości oraz znakomitej koordynacji ruchowej, refleksu i szybkości reakcji, zręczności i precyzji ruchów, a także umiejętności koncentracji oraz odporności psychicznej.
Jak więc widać modelarstwo można traktować jako zwykłą zabawę i sposób na spędzanie wolnego czasu z rodziną, a szczególnie ze swoimi dziećmi lub bardzo ciężką i wymagającą dyscypliną sportową.
Kierunek w jakim pójdziemy zależy tylko od naszych oczekiwań i na początek napewno warto spróbować modelarstwa jako naszego nowego hobby. Z czasem to hobby może się przeobrazić w coś więcej ale pozwólmy sobie dojrzeć do tego faktu.
