Wiele razy osoba chora, a w przypadku dziecka jego rodzice zastanawiają się nad tym skąd wziął się nagle wysoki poziom cukru. Nie jest to jednak jedyna zmora tej choroby. Często dochodzi również do spadków cukru poniżej bezpiecznego poziomu i wtedy zagrożone jest życie osoby chorej.
Zbyt mała jest jeszcze świadomość społeczna odnośnie tej choroby- my z córką wolimy używać określenia dysfunkcji organizmu, bo przecież oprócz niedogodności związanej z cukrzycą, żyje się tej młodej osobie zupełnie normalnie. I to właśnie jest społeczny brak zrozumienia problemu. Osoba, u której stwierdzono cukrzycę ma prawo normalnie żyć. Nie ma przeciwskazań do uczestniczenia w normalnym życiu społecznym, a wręcz jest wskazana pełna akceptacja ze strony społeczeństwa, bo im więcej zrozumienia i akceptacji dostanie osoba chora tym lepiej i normalniej będzie się jej żyło.
Stres jest jednym z podstawowych czynników wyskoków, bądź spadków cukru. Nasza córka na stres reaguje bardzo wysokimi cukrami, natomiast u syna znajomych cukier drastycznie potrafi spaść.
Przeróżnie osoby z cukrzycą reagują na różne artykuły spożywcze. Dla jednej osoby zjedzenie płatków z mlekiem nie będzie stanowiło żadnego problemu trawiennego i po podaniu insuliny dobry będzie odczyt glikemii, a u innej osoby cukier wyskoczy ponad przeciętna normę. Czy jest to tylko i wyłącznie wina źle dostosowanej dawki insuliny? Niekoniecznie. Każdy organizm inaczej trawi spożywane produkty. Sam proces trawienia jest taki sam, natomiast ilość różnych hormonów wpływających na przyswajanie jedzenia w organiźmie jest indywidualna dla każdego człowieka. Stąd właśnie te rozbieżności i indywidualne reakcje osób chorych na spożywane posiłki.
Choroby wywołane infekcją systemu odpornościowego takie jak przeziębienie, grypa, ospa, niestrawność wywołana wirusem, badź bakterią, również mają wpływ na poziomy cukrów. Generalnie zakłada się, że przy przeziębieniach i grypie cukry osiągają wyższe poziomy, natomiast przy chorobach, w których przebiegu występuje biegunka lub wymioty, glikemie są niższe niż powinny. Nie jest to jednak regułą. Każdy stan zapalny organizmu, nawet u jednej osoby może wywołać dziwne zaburzenia, nie zawsze przewidywalne.
Do tej pory, gdy nasza córka była przeziębiona glikemie były wyższe niż normalnie, aż tu nagle pewnego pięknego dnia wróciła ze szkoły z bólem głowy, katarem i niskim cukrem. Przez cały czas, a trwało to 6 dni musieliśmy pilnować, by poziom cukru nie spadł poniżej normy. Tak więc nawet, gdy się nam już wydawało, że dużo wiemy o cukrzycy, ta postanowiła nas zaskoczyć i spłatać nam figla.
Wysiłek fizyczny, też ma ogromne znaczenie przy stabilizacji poziomów glikemii. Niewielki, systematyczny wysiłek pozwala na lepszą tolerancję podawanej insuliny. Pamiętajmy jednak o tym, że zbyt duży może spowodować drastyczny spadek cukru i nie ma w tym nic złego, jeśli odpowiednio wcześniej dokarmimy i zabezpieczymy przed tym nasz organizm.
Nie istnieje recepta na zabezpieczenie się przed spadkami, czy wyskokami cukru, ale jeśli cukrzyca jest odpowiednio monitorowana, to tego typu sytuacje zdażają się sporadycznie.
Wszystkim cukrzykom, życzę z całego serca jak najlepszych i stabilnych poziomów cukru.
