Wskaźnik Treynora – to wskaźnik, który pozwala ocenić wysokość premii uzyskiwanej z danego portfela inwestycyjnego przez danego inwestora w stosunku do poniesionego ryzyka.
Wskaźnik Treynora, w odróżnieniu od wskaźnika Sharpe’a, jako miarę ryzyka wykorzystuje współczynnik beta.
Do wyznaczenia wartości tego wskaźnika zazwyczaj wybierany jest indeks, charakteryzujący rynek, jako całość (WIG, WIG20), ale można też stosować np. indeksy branżowe.
Wskaźnik Treynora jest wielkością wyrażoną w procentach, liczoną za pomocą wzoru:
T = ( ri - rf) / βi
T– wskaźnik Treynora
ri– średnia stopa zwrotu portfela w danym okresie
rf– średnia stopa zwrotu wolna od ryzyka w danym okresie
βi– współczynnik beta portfela
Dodatni wskaźnik oznacza, że dany fundusz lub portfel osiąga stopę zwrotu wyższą od stopy wolnej od ryzyka.
Aby stwierdzić czy fundusz osiągnął wynik lepszy od rynku musisz porównać wskaźnik Treynora obliczony dla interesującego Cię funduszu ze wskaźnikiem obliczonym dla reprezentanta portfela rynkowego (dla indeksu WIG bądź też WIG20). Jeżeli obliczona wartość wskaźnika jest wyższa od tej otrzymanej dla portfela rynkowego oznacza to, że fundusz uzyskał wyniki lepsze od rynku (biorąc pod uwagę ryzyko).
Ujemna wartość wskaźnika Treynora wskazuje, że dany fundusz osiąga gorszą stopę zwrotu niż stopa zwrotu instrumentów pozbawionych ryzyka. O ile oczywiście współczynnik beta tego funduszu jest dodatni. W przeciwnym wypadku sytuacja jest odwrotna.
Wskaźnik Treynora porównuje zysk z inwestycji ze statystycznym zachowaniem się rynku (np. akcji). W przypadku porównywania więc różnych inwestycji bardziej opłacalna jest ta, która charakteryzuje się wyższa wartością tego wskaźnika.
Wskaźnik Treynora oczywiście nie jest obliczany dla funduszy papierów wierzycielskich. Jest tak, ponieważ współczynnik beta, czyli mianownik wskaźnika Treynora, jest bliski zeru).
