W wymiarze poziomym pisma bowiem dostrzec można w jaki sposób człowiek zachowuje się w rozmaitych sytuacjach życiowych, przekonać się czy potrafi nawiązać kontakt z innymi, wyrazić swoje uczucia, stwierdzić jakich dokonuje wyborów, jak się zachowuje i ku czemu zmierza. Jest to podstawa do zaszeregowania danej osoby do określonego typu osobowości – ekstrawertycznej, introwertycznej lub neurotycznej.
Kąt pod jakim nachylone jest pismo określa stopień ekspresji emocjonalnej i społecznej jednostki. Jest rzeczą niezwykle ważną aby odróżnić to co wiemy o piszącym na podstawie analizy stref pisma od tego, co mówi nam o prezentowanej przez niego na zewnątrz osobowości kąt nachylenia nakreślonego tekstu. Stopień pochylenia pisma jest ilustracją barometru emocjonalnego piszącego według następujących kryteriów:
Pochylenie pisma w prawą stronę w granicach od 90 stopni do 70 stopni – typ ekstrawertyczny. Im większy kąt nachylenia oraz wielkość liter tym cechy ekstrawertyzmu są silniej zaakcentowane. Pismo pionowe – litery kreślone pod kątem zbliżonym do 90 stopni w stosunku do linii bazowej – typ osobowości z pogranicza ekstrawertyzmu i introwertyzmu. Im mniejsze są litery tym pierwiastek introwertyczny jest silniej zaznaczony. Pismo pochylone w lewą stronę (od ok. 90 stopni do 150 stopni) - wskazują na typ osobowości introwertycznej. Tym większa jest introwersja im litery bardziej pochylają się w lewą stronę i im są drobniejsze. Kąty pochylenia pisma są różne (nawet w obrębie jednego wyrazu) - charakterystyczna cecha pisma osobowości neurotycznej. Im większa jest rozpiętość w katach pochylenia poszczególnych elementów pisma, tym większa jest neurotyczność osobowości piszącego. Pismo takie bardzo często w literaturze określane jest jako wachlarzowate.
W celu prawidłowego określenia kąta nachylenia pisma pomiaru należy dokonać między laseczkami liter a linia bazową w kilki miejscach pisma. Dopuszczalne są Pewne wahania kąta nachylenia pisma pomiędzy poszczególnymi jego elementami. Jeżeli różnice są duże autor tekstu jest w sensie emocjonalnym i społecznym niestabilny. W przypadku gdy kat nachylenia w ogóle nie ulega zmianom możemy powiedzieć, że piszącego tekst odznacza pewna sztywność emocjonalna.
Do celów przygotowania opinii grafologicznej przyjęła się następująca interpretacja wpływu cech osobowościowych piszącego na kąta nachylenia pisma:
Jeżeli ktoś pisze pismem prostopadłym w życiu bardziej kieruje się umysłem niż sercem. Jest otwarty na doświadczenia, jego reakcje są ostrożne i rozważne. Kontroluje swoje uczucia, jest powściągliwy, niezależny, obiektywny. W skrajnych przypadkach bywa oschły. W sytuacjach trudnych można na nim polegać i nadaje się na przywódcę. Często cechy powyższe łączy z urokiem osobistym i ciętym dowcipem przez co jest atrakcyjny towarzysko.Nachylenie pisma w prawą stronę oznacz, że piszący jest zdrowy emocjonalnie, choć nieco nieśmiały. Nie jest jednak przewrażliwiony i trzeźwo ocenia sytuację kierując się logiką. Jest bardziej wyrozumiały i współczujący od tego, kto pisze prostopadle. Bardzo rzadko zdarza się by demonstrował przesadną wylewność.Pismo umiarkowanie nachylone w prawą stronę uznawane jest za „typowe”. Gdy kąt nachylenia pisma jest większy - piszący tak ludzie w demonstracyjny sposób okazują swoje uczucia, są zorientowani na przyszłość, konsekwentnie dążą do realizacji zaplanowanych celów, są impulsywni i serdeczni oraz łatwo się wzruszają. Niestety, dość łatwo przechodzą od euforii do zniechęcenia i podejmują decyzje pod wpływem emocji. Łatwo jednak identyfikują się z otoczeniem, przejmują punkt widzenia innych i zapamiętale go bronia. Gdy pismo jest skrajnie pochylone w prawo możemy domniemywać, że jego autor jest niesłychanie energiczny, namiętny, zazdrosny i drażliwy. Jest niestety bardzo podejrzliwy, nerwowy i łatwo wpada w histerię. Cierpliwość nie jest jego najmocniejszą stroną, wyraźnie manifestuje swoje sympatie i antypatie a łatwo ulegając emocjom nie jest najlepszym kandydatem na „szefa”. Piszący pismem pochylonym w lewa stronę bardzo chcą uchodzić za niezwykle atrakcyjnych. Jest to jednak staranny kamuflaż. Tacy ludzie nie potrafią uporać się z własnymi problemami emocjonalnymi a jednocześnie są egocentryczni. Bardzo chcą się wyróżniać nie akceptują jednak postępu i wszelkich zmian przywiązując się do ideałów i wartości symbolicznych. Gdy pismo jest bardzo pochylone w lewo świadczy o wielkim egoizmie. Niezmiernie trudno z tak piszącym dojść do porozumienia i trudno go zrozumieć. Jest zwrócony ku przeszłości, nigdy nie dopuszcza do bliskości, nie okazuje uczuć i pragnień, jest chłodny emocjonalnie. Skrajne pochylenie pisma w lewo zdarza się bardzo rzadko U człowieka, który tak pisze cechy opisane w dwóch poprzednich punktach są spotęgowane. Nie potrafi on nawiązać kontaktu z otoczeniem, żyje przeszłością, jest mało komunikatywny, powściągliwy w sferze emocjonalnej i zablokowany na indywidualny rozwój. Mimo to bywa bardzo atrakcyjny towarzysko i posiada wielki urok. Pismo o zmiennym kącie nachylenia (wachlarzowate) świadczy o braku konsekwencji w działaniu i nerwowości. Piszący w ten sposób ulega nastrojom i nigdy nie widomo jak zareaguje, przez co bywa nieobliczalny. Z natury jest niezdyscyplinowany, kapryśny, nieprzewidywalny. Nie radzi sobie z oceną sytuacji, łatwo się podnieca i rzadko wykazuje się zdrowym rozsądkiem. Dość często osoba taka ma poczucie niższości wobec innych i czuje się odrzucana.
