W różnych kulturach i religiach ludzie w różny sposób radzą sobie z tymi okolicznościami, a także zupełnie inaczej mogą wyglądać rytuały pogrzebowe, okres żałoby czy mentalne nastawienie do śmierci i samo jej pojmowanie.
Przenieśmy się w daleką przeszłość, aby przyjrzeć się temu, jak tę ostatnią podróż przygotowywali Starożytni Egipcjanie. Wierzyli oni, że od razu w momencie śmierci, człowiek staje się dwoma oddzielnymi „istotami” - ciałem ziemskim oraz duszą. Ta druga wyobrażana była przez Egipcjan jako ptak o wielkiej głowie. Dusza po jakimś czasie miała wrócić po ciało, dlatego tak ważne było odpowiednie zmumifikowanie zwłok zmarłego. Zabalsamowane ciała układano w sarkofagach, które wkładane były do olbrzymich grobowców.
Według mitologicznych wierzeń po śmierci człowiek trafiał do Hadesu. Aby jednak się tam dostać musiał najpierw zapłacić Charonowi za to, aby ten przeprawił go przez rzekę Styks. Ten nie zajmował się tym jednak nieodpłatnie. Za przewóz zmarłych Charonowi należało zapłacić. Do ust zmarłego wkładano więc jednego obola. Według mitologii greckiej bóg Tanatos odpowiedzialny był za to, żeby człowiek po śmierci trafił do krainy zmarłych. W zależności od tego czy za życia był dobry czy zły, miał trafić odpowiednio na Pola Elizejskie lub do Tartaru.
W wierzeniach pierwszych Słowian, po śmierci człowieka wyodrębniały się jakby jego dwie dusze. Pierwsza to dusza jaźni, która jako reinkarnowany element życia miała powrócić do świata żywych, aby odrodzić się w innych człowieku czy stworzeniu, natomiast druga – dusza życia dostawała się na inną płaszczyznę bytu lub też do Nawii, gdzie spotykała się z duszami swoich przodków.
Według buddyzmu, po śmierci człowiek istnieje w pięciu formach: materialnej, uczuciowej, rozumnej oraz formie woli i świadomości, a do następnego wcielenia przejdzie jedynie karma człowieka. W buddyzmie, jak i w hinduizmie wierzy się w reinkarnację.
Muzułmanie natomiast wierzą, że zaraz po śmierci dusza człowieka napotyka na swojej drodze dwóch aniołów, którym musi opowiedzieć, jak przebiegało jego życie. Jeżeli był człowiekiem dobrym i bogobojnym, jego dusza przyjmuje postać ptaka i przedostaje się do raju, skąd może obserwować ziemskie życie i w spokoju czekać na Dzień Sądu. Jeżeli natomiast umiera zbrodniarz, jego duszę spotykają tortury grobu, a później męki piekielne.
