Gitary możemy podzielić na kilka grup, w zależności od ich budowy, sposobu generowania dźwięku, a także oktawy, w jakiej mieszczą się dźwięki generowane przez struny gitary.
Biorąc pod uwagę wszystkie 3 wymienione wyżej kryteria, najbardziej obszernymi grupami współczesnych gitar są bez wątpienia:
gitary klasyczne - charakteryzują się ciepłym i łagodnym brzmieniem, które można spotkać przede wszystkim w hiszpańskiej muzyce flamenco. Sam instrument, tak jak rodzaj wspomnianej muzyki - także pochodzi z Hiszpanii. Swoje brzmienie gitara klasyczna zawdzięcza przede wszystkim swojemu "znakowi rozpoznawczemu", jakim są nylonowe struny. Są one dużo bardziej miękkie od strun metalowych, a co za tym idzie - generują niepowtarzalne brzmienie. Akcja strun, czyli ich odległość od podstrunnicy (a więc także siła, z jaką należy dociskać struny) jest zazwyczaj nieco większa niż w gitarach innego typu, jednak nylonowe struny są dużo łagodniejsze dla opuszków palców (zwłaszcza w początkowych okresach nauki gry na gitarze), dlatego mogą być szczególnie polecone dla początkujących adeptów gitarowej sztuki.
gitary akustyczne - w porównianiu z klasycznymi "koleżankami", ten rodzaj gitar posiada większe pudło rezonansowe, węższy gryf oraz metalowe struny, przez co na początku jest trudniejszy w ujarzmieniu od klasyków, a w efekcie może nieco zniechęcać początkujących gitarzystów. Nie należy jednak się poddawać, gdyż ewentualne sukcesy, zrekompensują z nawiązką włożony wysiłek i ból palców ;) Dźwięk wydobywany z akustyka jest głośniejszy i ostrzejszy, niż z gitary klasycznej, głównie za sprawą metalowych strun. Akustyki wykorzystywane są głównie do partii rytmicznych muzyki, choć oczywiście nie brakuje gitarzystów takich jak Tommy Emanuel, czy Steve Howe, którzy tworzą rozbudowane tematy na tego typu "wiosłach". Są to prawdopodobnie najbardziej uniwersalne i rozpowszechnione rodzaje gitar - bardzo często spotykane na biwakach, ogniskach i wszelkiego rodzaju imprezach okolicznościowych :)
gitary elektroakustyczne - stanowią swoistą hybrydę gitar akustycznych i elektrycznych. To co odróżnia gitarę elektroakustyczną, od typowego "elektryka" to przede wszystkim brzmienie. Gitara taka nadal brzmi jak gitara akustyczna (chociaż najczęściej dużo słabiej, ze względu na mniejsze pudło rezonansowe), ale oprócz tego posiada uzwojenie elektromagnetyczne w postaci przetworników, co pozwala na jej podłączenie do wzmacniacza gitarowego (szczególnie istotne np. w przypadku koncertów).
gitary elektryczne - rodzina gitar wykorzystująca do swojego działania zasadę indukcji elektromagnetycznej - przetworniki gitar elektrycznych posiadają wbudowane magnesy, które utrzymują struny w stałym polu magnetycznym. Podczas grania na gitarze, struny drgają, a to z kolei powoduje zaburzenie tegoż właśnie pola magnetycznego. Zmienne pole magnetyczne wywołuje powstanie pola elektrycznego, czyli mówiąc prościej - przepływ prądu do uzwojenia głośnika znajdującego się we wzmacniaczu. Sygnał wysyłany do głośnika może być dodatkowo dowolnie modyfikowany, zanim do niego dotrze, za pomocą różnego rodzaju procesorów efektowych. W efekcie gitara elektryczna może mieć setki brzmień - od mocnego, rockowego przesterowanego brzmienia, do łagodnych, stonowanych brzmień jazzowych czy bluesowych. To wszystko wpływa na znacznie większą funkcjonalność gitar elektrycznych, od wymienionych poprzedniczek. Komfort grania jest również znacznie większy, gdyż w większości gitar elektrycznych akcja strun jest dużo mniejsza niż w gitarach klasycznych i akustycznych, co wpływa na zmniejszenie siły wymaganej do odpowiedniego dociśnięcia struny do progu gitary. Ta cecha gitary elektrycznej umożliwiła rozkwit bardzo wielu energetycznych rodzajów muzyki rockowej. Jest wielu shredderów, którzy przemierzają gryf gitary w górę i w dół z iście kosmiczną prędkością... To w dużej mierze zasługa właśnie niewielkiej akcji strun oraz wąskiego gryfu - dzięki nim granie na gitarze elektrycznej jest tak przyjemne i zyskuje coraz większe rzesze fanatyków ;)
gitary basowe - jak sama nazwa wskazuje, ten rodzaj gitar przeznaczony jest do grania nut basowych, a więc w oktawach niższych, niż ma to miejsce w poprzednio wymienionych rodzajach gitar. Gitara taka posiada w większości przypadków 4 struny, a nie tak jak poprzedniczki -6. Standardowy strój gitary basowej pokrywa się ze standardowym strojem czterech najgrubszych strun gitary elektrycznej, z tymże każdy z dźwięków "pustej" (czyli nie skracanej na żadnym z progów) struny w gitarze basowej, jest o dwie oktawy niższy w stosunku do gitary elektrycznej. Gitary basowe mogą występować zarówno w formie akustycznej ( z pudłem), jak i w formie elektrycznej. Drugi rodzaj jest znacznie bardziej rozpowszechniony, zwłaszcza w muzyce rockowej. Gitara basowa jest bardzo charakterystyczna, zarówno ze względu na to, że ma "tylko" 4 struny, jak i na charakterystykę dźwięków i gry na tymże instrumencie. Struny tutaj są dużo grubsze, niż w przypadku poprzedniczek, co jest niezbędne z fizycznego punktu widzenia, do osiągnięcia niskich tonów. Przekłada się to na zmniejszenie wygody gry, zwłaszcza w początkowym okresie nauki - grube struny wymagają dołożenia znacznie większej siły do odpowiedniego ich dociśnięcia do gryfu, a więc wymagają solidnego treningu i dużej dozy samozaparcia ;)
Początkującym gitarzystom, którym naprawdę zależy na zdobyciu odpowiedniej techniki gry, polecam szczerze zakup gitary akustycznej. A jest ku temu kilka powodów:
przede wszystkim cena - dzięki temu, że akustyki to najbardziej popularne gitary we Wszechświecie, najtańsze modele można dostać dosłownie za grosze (wystarczy zerknąć na dowolny serwis aukcyjny);
gitara akustyczna nie "rozleniwia" tak jak gitara elektryczna, tzn. przez fakt, że przykładowe ćwiczenia łapania akordów, czy rozciągania palców mogą się wydać trudniejsze niż na gitarze elektrycznej, to jednak ćwiczenia takie przynoszą moim zdaniem efekty w większym tempie oraz ułatwiają wyrobienie poprawnych nawyków (np. odpowiednie ułożenie dłoni na gryfie)
uniwersalność gitar akustycznych - doskonale nadają się zarówno do akompaniowania przy ognisku, jak i do ćwiczenia trudniejszych technik - np. finger style'u.
