Zamartwiasz się cały dzień.
Wkurzyłaś się? Ok., to nawet zdrowo. Ale to jeszcze nie powód by myśleć o tym przez cały dzień, bo wtedy nawet z małej rzeczy robi się duża afera. Wrzuć na luz, bo szkoda energii - przez Tobą jeszcze wiele wyzwań dzisiejszego dnia.
Wciąż wałkujesz od nowa: czy on przypadkiem nie miał racji?
Może miał, a może nie. Stań przed lustrem i odpowiedz sobie: czy uważasz, że ktoś nazywając Cię np. spóźnialską miał rację? (pamiętaj, pierwsza myśli jest słuszna). Jeśli myślisz, że tak, wyciągnij wnioski i następnym razem lepiej zorganizuj sobie czas. Jeśli nie, pomyśl, że to czyjeś subiektywne zdanie, a Twoje jest inne. I zamknij tą sprawę.
Myślisz, że Cię zna.. i dlatego tak powiedział.
A to nieprawda. Nikt nie zna Ciebie tak, jak Ty samą siebie. Nikt nie jest z Tobą cały czas, nikt nie zna Twoich doświadczeń, myśli i emocji, a tym bardziej nie zna prawdziwych motywów Twojego postępowania. Dlatego patrząc na zachowanie odnosi się tylko do wycinka rzeczywistości. Być może patrząc na tą sytuację z Twojej perspektywy widział by ją zupełnie inaczej.
Zaczynasz patrzeć na siebie oczami innych.
I zapominasz nawet jakie jest Twoje zdanie na Twój temat. Wszystkim i tak nie dogodzisz, dlatego najlepiej dogadzaj i żyj w zgodzie przede wszystkim ze sobą.
Nie oddzielasz swojego zachowania od swojej osobowości.
Zaczynasz myśleć, że skoro raz coś zrobiłaś, to znaczy, że taka już jesteś i kropka. A przecież czy ten kto spóźnił się raz, a nawet kilka razy jest spóźnialski? Czy każdy kto raz przypalił zupę nie umie gotować? Oczywiście, że nie . Dlatego oddziel swoje pojedyncze zachowanie od tego jaka jesteś.
Jak zareagować? Możesz przede wszystkim zaprzeczyć ocenie i wytłumaczyć swojemu rozmówcy, że Twoim zdaniem oceny te są niesprawiedliwe i nieprawdziwe i nie chcesz by oceniał Cię w ten sposób. Ale przede wszystkim uświadom to SOBIE, a czyjeś oceny zaczną spływać po Tobie jak woda po kaczce.
