Inseminacja polega na podaniu do jamy macicy specjalnie przygotowanego nasienia. Dzięki rygorystycznej procedurze - selekcji plemników przy pomocy specjalnych płynów i urządzeń - można z bardzo złej spermy otrzymać plemniki, które posiadają prawidłową budowę i ruchliwość.
Jeśli u mężczyzny nie można znaleźć żadnych plemników w ejakulacie oraz w materiale pobranym podczas punkcji jądra i najądrza oznacza to dla partnerki niemożliwość zajścia w ciążę z partnerem. Dla partnera jest to gorzka prawda (nie bedę miał własnych dzieci), ale również ciężka decyzja - możliwość zapłodnienia partnerki nasieniem pobranym z banku spermy, a po urodzeniu dziecka przejęcie roli biologicznego ojca.
Dzięki metodzie inseminacji dziecko posiada przynajmniej połowę genów matki.
Procedura inseminacji ma na celu: pobudzenie kapacytacji (inaczej uzdatnianie - oznacza zmiany zachodzące w plemniku w drogach rodnych samicy umożliwiające zapłodnienie), oddzielenie plemników od płynu nasiennego, selekcję plemników o prawidłowej budowie i ruchu, usunięcie bakterii, nieruchomych plemników, przez transfer wprowadza się plemniki głebiej do jamy macicy.
Głównymi wskazaniami do inseminacji domacicznej są: czynnik szyjkowy w niepłodności, obniżone parametry nasienia, niepłodność idiopatyczna (tzn. niewiadomego pochodzenia).
Inseminacja jest formą leczenia niepłodności wynikającej z nieprawidłowej budowy układu rodnego kobiety oraz jako forma prokreacji dla kobiet nie chcących lub nie mogących odbyć stosunku płciowego z mężczyzną.
