W ostatnich latach nastąpił intensywny rozwój cywilizacyjny, który pociągnął za sobą powstawanie wielu nowych chorób lub nasilenie już tych istniejących. Oczywistym jest, że polityka zdrowotna w Polsce próbuje nadążyć za tymi zmianami. Przykładem tego jest opracowanie, kolejnego już, Narodowego Programu Zdrowia (NPZ) obejmującego lata 2007-2015. Prognozy demograficzne i monitorowanie sytuacji zdrowotnej w Polsce pomagają w formułowaniu strategicznych celów zdrowotnych. Według NPZ maleje łączna liczba ludności dzieci i młodzieży w wieku poniżej 20 lat. Przełamaniem niekorzystnych trendów jest prawdopodobnie to, że w latach 2004-2005 wzrosła liczba urodzeń żywych. Niestety częstość urodzeń martwych jest wyższa w Polsce aniżeli w Unii Europejskiej. Ponadto dzieci w wieku poniżej 15 lat zagrożone są o 40% bardziej zgonem niż dzieci z krajów Unii Europejskiej.
Jeżeli chodzi o strukturę zgonów w Polsce to na pierwszym miejscu stawia się choroby układu krążenia, na drugim – nowotwory, a na trzecim przyczyny zewnętrzne. W przypadku dzieci i młodzieży (Woynarowska 1996) główne zaburzenia stanu zdrowia wynikają u nich z wadliwych zachowań i nieprawidłowych warunków środowiskowych. W roku 1994 (Woynarowska 1996) najwięcej zgonów dzieci i młodzieży spowodowanych było wypadkami, urazami i zatruciami, zaś najczęściej występującą chorobą była próchnica zębów, która wówczas występowała u 90-92% dzieci 7-12 letnich. Okazuje się jednak, że problem ten występuje nadal: w Narodowym Programie Zdrowia jeden z celów operacyjnych dotyczy zapobieganiu próchnicy u dzieci i młodzieży. Jeżeli chodzi o niepełnosprawność i choroby przewlekłe to najliczniejszą grupę stanowią dzieci i młodzież z upośledzeniem umysłowym. Zaburzenia zdrowia psychicznego dotyczą coraz większej liczby dzieci i młodzieży: w latach dziewięćdziesiątych prawie 20% dzieci i młodzieży wymagało pomocy psychologiczno-psychiatrycznej. Narodowy Program Zdrowia stawia sobie za priorytet zapewnienie poradnictwa dla dzieci i młodzieży z zaburzeniami zdrowia psychicznego. Zaburzenia zdrowia psychicznego dotyczą także zaburzeń odżywiania, które opisane zostały w podrozdziale 1.3 niniejszego wstępu. Wśród innych zaburzeń powodujących ryzyko rozwoju chorób u dzieci i młodzieży Woynarowska (1996) podaje otyłość (co stawiło 5-15% populacji dzieci i młodzieży), zez (co stanowiło 4% populacji dzieci i młodzieży) i zaburzenia układu ruchu, w szczególności skoliozy.
