Dzieciństwo jest okresem magicznym. Jest czasem, w którym gdy tylko zaczynamy poznać i nazywać świat zaczynamy nieświadomie jeszcze uczyć się żyć, co zaowocuje w przyszłości. Psychologia i rozwój dziecka są interesujące naukowo. Nie przypadkiem to właśnie ten okres życia jest dziś najszerzej opisywany, i to właśnie tego okresu dotyczą liczne dziś już teorie wychowania. Wychowanie dziecka, przede wszystkim jest działaniem intencjonalnym i cechuje się podmiotowością. Podmiotowość natomiast oznacza zgodę na samodzielny rozwój dziecka, na towarzyszeniu mu w codziennych zmaganiach , służących poznawaniu otaczającego go świata.
Traktować dziecko podmiotowo to być jego nauczycielem ale tak, by pozwolić mu na marzenia, pozostać zatem w tej sferze, którą rozumie, a która nie koniecznie jest tak doskonale pojmowana przez dorosłego. Kiedy otwieramy książkę i zaczynamy czytać bajki, otwieramy dzieciom furtkę do ich magicznego świata , z którego sami wydaje się pochodzą.
Rozwój gatunku literackiego jakim jest bajka, swoją sławę zyskał w oświeceniu. Ze względu na swój dydaktyczny charakter bajki były kierowane nie tylko do dzieci ale i do osób dorosłych .La Fontaine zasłynął już wtedy z obrazowego przedstawiania postaci ubranych w zwierzęce i roślinne kreacje. Wyżej wspomniany dydaktyzm przejawia się chociażby w bajce narracyjnej- Dąb i trzcina, ukazując pozorna siłę rzeczy wielkich.( Pod wpływem podmuchu wiatru, złamał się duży dąb a mała , cienka trzcina rosła dalej na polanie).Dzięki takiemu jasnemu przedstawieniu stanu rzeczy dziecko jest w stanie zrozumieć intencje autora. Jeśli dodamy do tego odpowiednią dykcję, intonacje głosu , efekt będzie tym bardziej owocny.
Dziś, rodzicom wydaje się, że dobrą alternatywą czytania bajek dzieciom jest ich oglądanie w telewizji, szczególnie ,że potęp technologii w tym przypadku jest ogromny. Bajki, emitowane często również przez telewizje publiczną obdzierają dzieci z ich bogactwa. Nie wymagają od nich twórczego myślenia, nie rozwijają bynajmniej tej umiejętności. Bajki czytane doskonale rozwijają umysł dziecka, szczególnie ze względu na swoją funkcję moralizatorską. Dodatkowo, pozwalają na podtrzymywanie więzi w rodzinie, i mają ogromny wpływ na tworzenie się autorytetu rodzicielskiego. Morały zawarte w bajkach wypowiedziane przez rodzica łatwiej zostają zapamiętane niż, te które emituje telewizja. Poza tym, czytanie dzieciom bajek daje możliwość rozwijania szerokich polemik z dzieckiem, poprzez ich analizę i dopełnienie pytań stawianych przez dziecko. To jacy będziemy : czy będziemy nieśmiali czy podbijemy świat , to jakie mamy relacje z przyjaciółmi czy rodziną - kształtuje się już w dzieciństwie także dzięki bajkom.
„Dzieci są teraz takie przemądrzałe,szybko przestają wierzyć we wróżki, i za każdym razem, kiedy dziecko mówi: „ nie wierze we wróżki” -jedna wróżka umiera.”-cytat ten pochodzi z jednej z ulubionych bajek dziecięcych, zresztą bardzo niezwykłej. Nie tylko dlatego,że opowiada o dziecięcej krainie w której żyją dzieci, zanim dorosną, o pewnej utopii, powstałej w dziecięcych umysłach,ale jest właśnie takim doskonałym dowodem na to,ze świat dziecka jest miejscem niezwykłym, jest Nibylandią, do której każdy rodzic może je zaprowadzić, otwierając wieczorem książkę. Byłoby przecież niewybaczalnym błędem każdego rodzica pozwolić na to, by wróżka kolejnego dziecka umarła. Tak dla wychowania, zdrowia pscyhicznego jak i edukacji dziecka - bajki to podstawa !
