Autoprezentacja w rozmowie - werbalnie.

a) Wyjaśnianie swoich porażek i decyzji. Czasem musisz wyjaśnić, czemu straciłeś pracę albo powtarzałeś rok na studiach. RADA: Nie kajaj się, bo to wskazuje na nieasertywność i neurotyzm. Nie zwalaj też całej winy na innych – to wskazuje na nieodpowiedzialność i niedojrzałość. Weź umiarkowaną odpowiedzialność i koniecznie powiedz, czego nauczyłeś się na błędach i gdzie tę naukę wykorzystałeś. Wtedy przyszła praca będzie łatwiejsza do znalezienia.

b) Wyjaśnianie swoich sukcesów. Mówi się, że wielcy ludzie nie muszą mówić, że są wielcy, bo i tak wszyscy to wiedzą i że zasługi i czyny mówią same za siebie. Owszem, gdy inni je znają. Ale jeśli ktoś nie wie nic o twoich sukcesach – musisz je przedstawić i nie wypieraj się ich. Podkreślaj swój wkład. Jeśli chcesz być skromny, to nie przypisuj sukcesów swym zdolnościom, lecz wytrwałej pracy – powiedz, że nauczyłeś się radzić sobie z tego typu zadaniami.

c) Opisywanie siebie. „Niech Pan nie będzie taki skromny, nie jest Pan aż tak wielki” powiedziała kiedyś Golda Meir. Nie masz wyjścia, musisz mówić śmiało o zaletach, bo na skromność mogą sobie pozwolić tylko znani i wielcy. Uwaga jednak na „dylemat autoprezentacyjny” – widz wie, że jest w teatrze a rekruter wie, że chcesz mu się spodobać. Sposób na uwiarygodnienie zalet: „wpleść wadę – drobną i w miarę nieszkodliwą, ale stosuj go rzadko”.

d) Ujawnianie emocji. Jeśli ogólnie normą jest ujawnianie wyłącznie emocji pozytywnych to ujawnianie emocji negatywnych jest uznawane za przejaw większej otwartości i zwiększa naszą wiarygodność.

e) Opisywanie planów i celów. Pokazuje naszą motywację do osiągnięć, ambicję, planowanie kariery – jakieś plany trzeba mieć – odpowiedź „nie wiem, jeszcze się zobaczy” rzadko jest odbierana pozytywnie.

f) Wyrażanie postaw i opinii na temat innych ludzi i zjawisk - dobrze mieć podobne jak rekruter jednak czasami uczciwość wobec siebie nie pozwala tak „naginać” własnych postaw. UWAGA: Nie należy eksponować swoich poglądów politycznych i religijnych.

g) Przy ocenie prac i wytworów innych ludzi np.: wyrobów firmy, do której chcemy się dostać lub wyrobów konkurencji tej firmy, powstaje czasem dylemat: być krytycznym (udowodnić kompetencję i „znajomość rzeczy”) czy miłym (nikt nie lubi krytykantów). Nawet krytyka może świadczyć pozytywnie o krytykującym, jeśli jest konstruktywna a nie złośliwa a nie złośliwa.

h) Przewidywanie swoich zachowań w hipotetycznych sytuacjach. Odpowiedź na pytania, „co by Pan zrobił/pomyślał, gdyby…” – świadczy o refleksyjności, znajomości siebie, dojrzałości. „Nie wiem” nie jest dobrą odpowiedzią.

i) Zadawanie pytań i uprzednia wiedza o pracodawcy – to stwarza wizerunek człowieka poszukującego informacji, zaangażowanego poważnie, wiedzącego, czego chce, wnikliwego, krytycznego.