Szybki rozkład i bezpieczeństwo
O ile wszystkie rodzaje plastiku mogą ulec fragmentaryzacji i biologicznej asymilacji, to w większości przypadków procesy te trwać mogą kilkadziesiąt, a nawet kilkaset lat. Zdaniem profesora Scotta, jednym z rozwiązań tego problemu jest zastępowanie plastiku tradycyjnego polimerami oksy-biodegradowalnymi, które charakteryzują się krótkim czasem rozkładu.
Oksy-biodegradacja możliwa jest dzięki specjalnym dodatkom do polimerów. Wprowadzenie ich do procesu produkcji w odpowiednim momencie powoduje rozpad połączenia między atomami węgla i w ten sposób obniżenie masy cząsteczkowej plastiku. Dzięki temu mikroorganizmy mają ułatwiony dostęp do węgla i wodoru, a tym samym dochodzi do biodegradacji, czyli przekształcania tworzywa w wodę, dwutlenek węgla i biomasę przy pomocy bakterii i grzybów. Formuła umożliwiająca oksy-biodegradację wielokrotnie poddawana była szczegółowym badaniom, które wykazały, że jest bezpieczna dla środowiska. Tworzywa oksy-biodegradowalne mają wiele zalet - mogą być poddawane recyklingowi dokładnie w ten sam sposób jak tradycyjny plastik i nie wymagają specjalnych punktów zbiórki. Dla odróżnienia, tworzyw kompostowalnych nie można poddawać procesowi recyklingu, gdyż zaburzają jego przebieg.
Normy dla tworzyw biodegradowalnych
Część przedstawicieli branży opakowaniowej w Polsce uważa, że tworzyw ulęgających oksy-biodegradacji nie należy określać mianem biodegradowalnych. Ich zdaniem, możliwość tę wyklucza niespełnienie normy EN13432, a dokładnie jej kryterium czasowego, które wymaga przekształcenia 90% węgla zawartego w tworzywie w dwutlenek węgla w okresie do 180 dni. Zdaniem profesora Scotta, wniosek ten jest bezpodstawny, gdyż standard EN13432 dotyczy innej grupy produktów - tworzyw kompostowalnych, a nie oksy-biodegradowalnych, których moment rozpoczęcia rozkładu może zostać „zaprogramowany". W przypadku produktów kompostowalnych nie jest to możliwe, ponieważ ich rozkład następuje tylko gdy trafią do specjalnych kompostowni przemysłowych. Warunki rozkładu tworzyw w kompostowniach przemysłowych różnią się od tych panujących w środowisku naturalnym. Dlatego norma EN13432 narzuca maksymalny czas degradacji tworzyw kompostowalnych.
Tworzywa oksy-biodegradowalne ulęgają rozkładowi w środowisku naturalnym, a do ich degradacji nie są konieczne sztuczne warunki stworzone w kompostowni. Tworzywa te są zgodne ze światowymi normami np. ASTM D6954-04 (standardem Amerykańskiego Stowarzyszenia Badań i Materiałów). Badania D6954 przeprowadzane są w niezależnych i akredytowanych laboratoriach. Profesor Scott potwierdza pozytywne rezultaty analiz ASTM, które wykazały, że tworzywa oksy-biodegradowalne przy obecności tlenu ulegają całkowitej biodegradacji.
autor: K. Orzechowska
