Mobilna reklama zewnętrzna

Taka forma nośnika reklamy ma w sumie podobne zalety jak i wady co stacjonarne tablice reklamowe; Różnice między nimi wynikają właściwie tylko z faktu przemieszczania się reklamy względem odbiorcy. Mobilność reklamy, z jednej strony, jest wadą gdyż trudno stwierdzić kto widzi reklamę, jednakże z innej strony jest to zaleta, gdyż taka reklama posiada o wiele większy zasięg niż np. stacjonarne billboardy. Bardzo efektowną, a często także efektywną formą komunikacji wizualnej jest malowanie i wyklejanie reklam bezpośrednio na karoseriach aut. Także skuteczną metodą jest umieszczanie plansz reklamowych lub tablic diodowych na tyłach autobusów w taki sposób aby znajdowały się na poziomie oczu kierowców pojazdów osobowych. Można wówczas mieć pewność, że przeczytają komunikat, chociażby czekając na zmianę świateł. Tę technikę stosują producenci części samochodowych, stacje obsługi i firmy pomocy drogowej. Nośnikiem reklamy we wnętrzu środków transportu jest plakat, przy czym do tej kategorii należą nie tylko reklamy w autobusach i tramwajach, lecz także na stacjach kolejowych, autobusowych i w metrze. Reklamy takie rządzą się trochę innymi prawami niż pozostałe formy reklamy zewnętrznej. Najważniejszą różnicą jest to, że są one o wiele obszerniejsze i zawierają znacznie więcej informacji tekstowych. gdyż czekający na pociąg czy autobus podróżni nudzą się i dla zabicia czasu czytają nawet bardzo długie komunikaty, tak samo zresztą jak użytkownicy transportu publicznego. W zatłoczonym pociągu pasażerowie zazwyczaj unikają kontaktu wzrokowego, wolą oglądać i czytać reklamy nawet kilkakrotnie. W metrze plakaty przymocowano do ściany naprzeciw peronów. Część informacyjna tej formy reklamy, zawierająca dokładny opis cech danego produktu, składa się z 350-500 słów, co w innych formach reklamy zewnętrznej było by nie do przyjęcia, gdyż tak długiej informacji nie miał by nikt ochoty czytać. W oczekiwaniu na pociąg podróżujący metrem z wdzięcznością czytają dzięki czemu szybciej ucieka im czas. Reklamy umieszczane na stacjach kolejowych i autobusowych różnią się od innych rodzajów komunikacji zewnętrznej tym, że mają one zdefiniowanego adresata - liczna grupa dojeżdżających do pracy. Pozwalają również na zróżnicowanie przekazu według kryterium geograficznego. Plansze na wiatach przystanków nie były początkowo uznawane za prawdziwą reklamę, chodziło raczej o to, aby udowodnić, że reklama uliczna dociera do konkretnej grupy konsumentów.Nośnikami reklamy zewnętrznej na środkach transportu są przede wszystkim zwykłe tablice jak i tablice led oraz plakaty mocowane na bokach autobusów i taksówek. W niektórych krajach bardzo popularnym stało się umieszczanie ich na wagonach kolejowych. Taka forma nośnika reklamy ma w sumie podobne zalety jak i wady co stacjonarne tablice reklamowe; Różnice między nimi wynikają właściwie tylko z faktu przemieszczania się reklamy względem odbiorcy. Mobilność reklamy, z jednej strony, jest wadą gdyż trudno stwierdzić kto widzi reklamę, jednakże z innej strony jest to zaleta, gdyż taka reklama posiada o wiele większy zasięg niż np. stacjonarne billboardy. Bardzo efektowną, a często także efektywną formą komunikacji wizualnej jest malowanie i wyklejanie reklam bezpośrednio na karoseriach aut. Także skuteczną metodą jest umieszczanie plansz reklamowych lub tablic diodowych na tyłach autobusów w taki sposób aby znajdowały się na poziomie oczu kierowców pojazdów osobowych. Można wówczas mieć pewność, że przeczytają komunikat, chociażby czekając na zmianę świateł. Tę technikę stosują producenci części samochodowych, stacje obsługi i firmy pomocy drogowej. Nośnikiem reklamy we wnętrzu środków transportu jest plakat, przy czym do tej kategorii należą nie tylko reklamy w autobusach i tramwajach, lecz także na stacjach kolejowych, autobusowych i w metrze. Reklamy takie rządzą się trochę innymi prawami niż pozostałe formy reklamy zewnętrznej. Najważniejszą różnicą jest to, że są one o wiele obszerniejsze i zawierają znacznie więcej informacji tekstowych. gdyż czekający na pociąg czy autobus podróżni nudzą i się i dla zabicia czasu czytają nawet bardzo długie komunikaty, tak samo zresztą jak użytkownicy transportu publicznego. W zatłoczonym pociągu pasażerowie zazwyczaj unikają kontaktu wzrokowego, wolą oglądać i czytać reklamy nawet kilkakrotnie. W metrze plakaty przymocowano do ściany naprzeciw peronów. Część informacyjna tej formy reklamy, zawierająca dokładny opis cech danego produktu, składa się z 350-500 słów, co w innych formach reklamy zewnętrznej było by nie do przyjęcia, gdyż tak długiej informacji nie miał by nikt ochoty czytać. W oczekiwaniu na pociąg podróżujący metrem z wdzięcznością czytają dzięki czemu szybciej ucieka im czas. Reklamy umieszczane na stacjach kolejowych i autobusowych różnią się od innych rodzajów komunikacji zewnętrznej tym, że mają one zdefiniowanego adresata - liczna grupa dojeżdżających do pracy. Pozwalają również na zróżnicowanie przekazu według kryterium geograficznego. Plansze na wiatach przystanków nie były początkowo uznawane za prawdziwą reklamę, chodziło raczej o to, aby udowodnić, że reklama uliczna dociera do konkretnej grupy konsumentów.