Ekoometria jest więc przykładem nauki znajdującej się na pograniczu wielu dyscyplin. Problemy ekonomiczne są tłumaczone na język matematyczny a następnie rozwiązywane przy pomocy właściwych metod obliczeniowych. Z uzyskanego rozwiązania wyciąga się wnioski o badanych zjawiskach gospodarczych. Ponieważ rzeczywistość gospodarcza jest bardzo skomplikowana konstrukcje formalne stanowią pewne uproszczone odwzorowanie rzeczywistości. Oznacza to, iż brane są pod uwagę tylko najważniejsze czynniki, pomijając czynniki mniej ważne.Należy zwrócić uwagę na silny związek pomiędzy statystyka a ekonometrią.
Ekonometria przyczyniła się do postępu nauk ekonomicznych, a w szczególności sprzyja obiektywizacji badań i wnioskowania. Wraz z rozwojem gospodarki rynkowej kierowanie procesami gospodarczymi coraz bardziej się komplikowało. Termin ekonometria po raz pierwszy został użyty przez Pawła Ciompę.
Ekonometryczne modelowanie gospodarki narodowej Polski ma ponad trzydziestoletnią tradycję. Musiała jednak nastąpić rewolucja komputerowa, by modele ekonometryczne oraz szeroko rozumiana analiza danych mogły się stać użytecznym narzędziem makroekonomicznej analizy i prognozowania ekonomicznego. Podstawowym narzędziem wykorzystywanym przez ekonometryka jest model ekonometryczny. Z. Hellwig uważa model za lepszą lub gorsza kopię oryginału. W.Maciejewski twierdzi, że oryginałem w przypadku modelu ekonometrycznego jest pewne nasze wyobrażenie o rzeczywistym obiekcie gospodarczym. Wyobrażenie obiektu powstaje w świadomości poszczególnego obserwatora, ale proces powstawania tego obrazu jest inny gdy mamy do czynienia z prostym obiektem fizycznym, a inny gdy w przypadku obiektów gospodarczych. Model ekonometryczny (zgodnie z Pawłowskim) jest to konstrukcja formalna, która za pomocą jednego równania lub układu równań przedstawia zasadnicze powiązania występujące pomiędzy rozpatrywanymi zjawiskami ekonomicznymi.
