Wchodził boso do cerkwi w środku zimy, rzucał kamieniami w bogaczy, przeklinał biskupów, karmił żebraków z własnej miski i szeptał proroctwa, których nikt nie chciał słyszeć. Jurodiwyj – święty głupiec – to figura, która przecina historię Rusi jak skalpel. Wzorowany na apostołach i szaleńcach, stanowił żywą krytykę władzy, obłudy i pustej pobożności. I choć wyglądał jak obłąkany, to on widział więcej niż wszyscy inni.
Kolory nigdy nie były tylko kolorami. Od starożytnych rytuałów po współczesne reklamy – to one decydowały, kto jest królem, kto wdową, a kto heretykiem. Niebieski kiedyś był cenniejszy niż złoto, a biały oznaczał śmierć. Co kultura, to inna paleta skojarzeń, a niektóre z nich przetrwały do dziś, mimo że ich pierwotne znaczenie dawno straciło sens.
Lwów, niegdyś tętniący życiem ośrodek polskiej inteligencji, był sercem nauki, kultury i sztuki. Utrata tego miasta w wyniku zawirowań historycznych stanowiła dotkliwy cios dla intelektualnego rozwoju Polski. Lwowskie uczelnie, instytucje kulturalne i osiągnięcia mieszkańców przyciągały uwagę całego świata, ale również budziły zazdrość sąsiadów, którzy widzieli w tym źródło polskiej siły.
