Historia polskiego elektromobilu sięga lat 70. XX wieku, kiedy to w Zakładzie Doświadczalnym Konstrukcji Samochodów Elektrycznych i Akumulatorowych (ZD-4) w Warszawie rozpoczęto prace nad projektem samochodu elektrycznego. Zespół inżynierów, pod kierownictwem doc. inż. Jerzego Wierzbickiego, opracował w roku 1973 prototyp pojazdu, który otrzymał nazwę "Elektromobil".
Elektromobil był innowacyjnym projektem, jak na tamte czasy. Wyposażono go w silnik elektryczny zasilany akumulatorami, co pozwalało na osiągnięcie prędkości do 70 km/h i zasięgu około 100 km. Samochód miał również nowoczesny design i przestronne wnętrze.
Niestety, mimo obiecujących rezultatów testów, projekt Elektromobilu nie został wdrożony do produkcji. Przyczyn było wiele, m.in.:
- Brak środków finansowych: Władze PRL nie były zainteresowane inwestowaniem w rozwój elektromobilności, priorytetem były inne gałęzie przemysłu.
- Problemy technologiczne: Akumulatory, które były sercem Elektromobilu, były ciężkie, drogie i miały ograniczoną żywotność.
- Brak infrastruktury: W tamtych czasach nie istniała infrastruktura ładowania samochodów elektrycznych, co utrudniało ich użytkowanie.
- Brak woli politycznej: Projekt Elektromobilu nie był priorytetem dla władz, które obawiały się, że może zagrozić pozycji przemysłu motoryzacyjnego opartego na silnikach spalinowych.
Historia polskiego elektromobilu to smutna historia zmarnowanego potencjału. Projekt, który mógł zrewolucjonizować transport w Polsce, został zablokowany z przyczyn politycznych, ekonomicznych i technologicznych. Mimo to, Elektromobil pozostaje ważnym symbolem polskiej innowacyjności i przypomnieniem, że czasem nawet najlepsze pomysły nie mają szansy na realizację, jeśli nie ma im sprzyjających warunków.
