Powstają składy, w których szeregach są już nie tylko hobbyści, ale często zawodowi muzycy, osoby z wyższym wykształceniem muzycznym, którzy do tego typu pracy podchodzą kreatywnie. Poruszając się w obrębie różnorodnych stylistyk, można nie tylko czerpać frajdę z wykonywanej pracy, ale także rozwijać się warsztatowo.
Na uczelniach muzycznych rzadko kiedy kładzie się nacisk na granie sesyjne, groovowe, funkowe czy popowe. Tego typu stylistyki trzeba zgłębiać samemu. Znając skale, harmonię, zależności między dźwiękami, słysząc interwały, posiadamy tylko narzędzia, które należy teraz wykorzystać. Wiele osób, szczególnie tych, którzy nie mają zbyt wiele wspólnego z muzyczną działalnością, lub też praktykują muzykę hobbystycznie, albo “garażowo”. Dowartościowuje się tym, że nie jest zmuszana grać za pieniądze imprez, na których trzeba wykonywać znane przeboje. Ludzie ci jednak nie dostrzegają, że praktyka tego typu uczy swobodnego poruszania się w rozmaitych stylistykach muzycznych. Ma to oczywiście miejsce tylko wówczas, kiedy zespół tego typu tworzą muzycy z właściwym podejściem do sprawy, chcący się rozwijać, spisujący piosenki, ukręcający brzemienia swoich instrumentów w taki sposób, aby odzwierciedlać brzemienia oryginalnych nagrań. Istnieje wiele świetnych popowych produkcji, których aranże przewyższają niejeden utwór z tzw. repertuaru “artystycznego”. Mimo że robione były stricte dla pieniędzy w wielkim komercyjnym show biznesie, to ich wartość aranżacyjna jest bezdyskusyjna, a wykonanie takich utworów live z zespołem może okazać się sporym wyzwaniem.
Bez względu na to, czy tworzymy zespół jazzowy grający “ordinary jazz”, czy cover band grający muzykę rozrywkową, czy też zespół na wesele, można robić to na wysokim poziomie i wykorzystać taką formę działalności nie tylko w celu zarabiania pieniędzy, ale też w celu rozwijania swojego warsztatu.
