Łaciński alfabet występuje w wielu modyfikacjach, do których zalicza się pisownię gotycką. Wiele tekstów niemieckich, z którymi mają do czynienia językoznawcy zapisanych zostało w tej właśnie pisowni. Dotyczy to zwłaszcza tekstów dawniejszych. Jeśli tłumacz języka niemieckiego w Poznaniu dostanie do przetłumaczenia tekst napisany gotykiem, musi znać te litery, gdyż niektóre z nich mogą nawet znacznie odbiegać od liter klasycznego łacińskiego alfabetu.
Pismo gotyckie powstało na początku wieku XII w północnej Francji z pisma romańskiego. Odznacza się ostro łamanymi górnymi i dolnymi łukami liter. Nazwa pisma gotyckiego nie ma nic wspólnego z Gotami, którzy wytworzyli własny alfabet oparty na literach greckich i znakach runicznych jeszcze w IV wieku naszej ery. W XIII wieku gotyk osiągnął szczyt rozwoju w Europie Zachodniej i południowej. Z biegiem czasu wytworzyła się znaczna ilość odmian tego pisma, jak tekstura, rotunda, bastarda i szwabacha - najczęściej używana w Niemczech.
W pismach alfabetycznych - zaliczanych ogólnie do pism fonetycznych - poszczególne głoski są notowane na zasadzie jedna głoska - jedna litera. W rzeczywistości często bywa, że więcej niż jedna litera służy do zapisu jednej głoski, a więcej niż jedne głoski bywają zapisywane przy użyciu jednej litery. Na przykład polskie "sz" w języku niemieckim oddajemy za pomocą "sch" lub "st". Znaki przestankowe bywają używane w języku niemieckim po każdym zdaniu lub każdej frazie. Użycie znaków interpunkcyjnych w językach europejskich jest doskonale znane również językowi niemieckiemu.
Więź miedzy pismem a mową jest tak ścisła, że to właśnie pismo wytycza kierunek rozwoju języka mówionego, stawiając bariery między licznymi potencjalnymi zmianami. Tłumacz przekładając tekst z języka niemieckiego na polski najczęściej bierze pod uwagę poszczególne partie tekstu, które następnie sukcesywnie przekłada, uwzględniając specyfikę języka niemieckiego i polskiego, tak aby jak najdokładniej oddać ich znaczenie.
