Ospa wietrzna jest zmorą zwłaszcza dzieci i ich rodziców. Rzadziej zdarza się, że przechodzą przez nią osoby dorosłe. Jednak jeśli już wirus ten zaatakuje kogoś starszego – przebieg choroby jest zdecydowanie mniej przyjemny, a powikłania zdarzają się częściej.
O tym, że my (lub nasze dziecko) jesteśmy zarażeni wirusem ospy wietrznej możemy nie wiedzieć przez jakieś dwa tygodnie. Na samym początku nie ma żadnych objawów, jednak na kilka dni przed wystąpieniem pierwszych oznak choroby zarażamy już innych. Dzieje się zupełnie bez wiedzy osoby, która jest nosicielem wirusa.
Ospa wietrzna w swoim początkowym stadium wskazuje bardziej na przeziębienie niż cokolwiek innego. Zaczyna się od gorączki, rozdrażnienia, bólu głowy i ogólnego złego samopoczucia. Dopiero kolejne objawy będą już na tyle charakterystyczne, że można bez najmniejszych wątpliwości stwierdzić, że mamy do czynienia z ospą wietrzną.
Oczywiście najbardziej charakterystycznym elementem ospy wietrznej jest towarzysząca chorobie wysypka i nieprzyjemne uczucie swędzenia. Na samym początku pojawiają się czerwone plamki. Przekształcają się one następnie w grudki. Następnym etapem jest przekształcenie się tych grudek w pęcherzyki wypełnione płynem surowiczym. Te pęcherzyki w kolejnym etapie zamieniają się w krostki (zapadają się one do środka). Ostatnim etapem jest natomiast wyschnięcie tych krostek i przekształcenie się ich w strupy (odpadają one po jakimś czasie).
Warto wiedzieć, że ospa wietrzna ma to do siebie, że wszystkie zmiany skórne nie pojawiają się jednocześnie. Chory może zatem mieć na ciele zmiany z każdego z powyższych etapów. I mimo uczucia swędzenia – dobrze jest się powstrzymać przed drapaniem tych zmian. Dzięki temu unikniemy zarówno ewentualnego zakażenia, jak i późniejszych blizn.
