Metoda zgrzewania polega na wywarciu nacisku na zgrzewane elementy, a następnie spowodowaniu przepływu prądu elektrycznego. Przepływ prądu powoduje wzrost temperatury, w wyniku czego uzyskuje się jeziorko płynnej stali. Na skutek docisku elementy zgrzewane schodzą się. Zanik przepływu prądu elektrycznego powoduje spadek temperatury, zastygnięcie płynnego metalu i powstanie trwałej spoiny. W przemyśle stosowane są zgrzewarki wielopunktowe, liniowe oraz jednopunktowe.
Zgrzewarki wielopunktowe stosowane są do produkcji siatek stalowych (wykorzystywanych jako maty zbrojeniowe, ogrodzenia, zabezpieczenie chodników w kopalniach przed okruchami skalnymi, koszyki sklepowe, anteny siatkowe, kosze i półki do wystawiania produktów w sklepach). Nowoczesne zgrzewarki wielopunktowe są sterowane za pomocą systemów opartych o panele operatorskie i sterowniki programowalne; często mechanizmy napędzane są nowoczesnymi serwonapędami.
Z kolei zgrzewarki liniowe często wykorzystywane są do tworzenia zgrzewów podłużnych podczas produkcji kanałów wentylacyjnych, wiaderek, puszek, wnętrz kominów.
Zgrzewarki jednopunktowe często stosuje się do zgrzewania punktowego blach podczas produkcji wielu różnorodnych detali.
Do zasilania transformatorów zgrzewalniczych wszystkich typów zgrzewarek stosuje się regulatory mocy i czasu zgrzewania (zwane także regulatorami prądu zgrzewania). Nowoczesny regulator zgrzewarkowy zbudowany jest z wykorzystaniem mikroprocesora, co zapewnia powtarzalność uzyskiwanego zgrzewu i precyzyjne sterowanie modułami tyrystorowymi. Warto nadmienić, że nowoczesny regulator, oprócz możliwości ustawiania prądu i czasu zgrzewania, umożliwia ustawienie czasu narastania mocy od zera do nastawionej. Taka fukncjonalność zapobiega powstawaniu iskrzenia podczas zgrzewania.
