Innym sposobem (oprócz przyjmowania fuoru w tabletkach) zapewnienia zębom tego pierwiastka jest fluoryzacja kontaktowa - bezpośrednie oddziaływanie związków fluoru na powierzchnię zęba. Może się to odbywać przez płukanie jamy ustnej, stosowanie past z fluorem, wcieranie odpowiednich preparatów, lakierowanie i lakowanie. Te dwie ostatnie metody ochronne można stosować tylko w gabinecie dentystycznym.
Ochrona z lakieru
To nic innego jak pokrywanie zębów co pół roku lakierem fluorkowym. Po dokładnym oczyszczeniu zębów (wcześniej muszą być one wyleczone) stomatolog pokrywa wszystkie ich powierzchnie odpowiednim preparatem. Zabieg ten najlepiej przeprowadzać wieczorem, aby tego dnia już nic nie jeść ani nie myć zębów. Najintensywniej fluor przenika do szkliwa przez 6 godzin po zabiegu. Na powierzchni zębów tworzy się szczelnie przylegająca warstwa, która skutecznie chroni je przed bakteriami.
Innym zabiegiem jest nasycanie zębów fluorem w celu wzmocnienia szkliwa. Stomatolog nakłada na zęby aplikatory w kształcie łyżek, wypełnione pianka fluorową. Przylegają one szczelnie do zębów, nasycając szkliwo zwiazkami fluoru.
Lak na bruzdy
Lakowanie przeprowadza sie na ogół tylko na powierzchniach żujących trzonowców, a czasem także przedtrzonowców stałych. Na tych zębach wystepują anatomiczne zagłębienia, zwane bruzdami, w których zalegają resztki jedzenia. Bruzdy są trudne do czyszczenia, a ich szkliwo jest słabe. Zabieg lakowania polega na wypełnianiu bruzd płynnym materiałem, twardniejącym na skutek reakcji chemicznej lub pod wpływem światła.
Zabiegowi lakowania poddaje się wyłącznie zdrowe zęby. Najlepiej zrobić to bezpośrednio po wyrżnięciu się trzonowca. Co 6 miesięcy należy kontrolować szczelność warstwy laku.
