Przygotowywanie octu jabłkowego.
Ocet można nabyć w sklepie spożywczym, ale najlepsze właściwości będzie miał taki, który zostanie przygotowany samodzielnie ze świeżych owoców i bez dodatku konserwantów. Jest kilka przepisów na wykonanie specyfiku w domowych warunkach.
1. Należy wziąć kilka jabłek, umyć je, pokroić na małe kawałeczki razem ze skórką i gniazdami nasiennymi. Następnie wsypuje się je do słoika i zalewa przegotowaną wodą z dodatkiem cukru, w proporcji jedna łyżeczka cukru na jedną szklankę wody. Naczynie należy zamknąć gazą i odstawić na cztery tygodnie, aby owoce sfermentowały. Od czasu do czasu płyn miesza się drewnianą łyżką, a kiedy przestanie się pienić, przelewa się go przez gazę do butelek i odstawia w zimne miejsce.
2. Kilogram jabłek należy zetrzeć na tarce wraz ze skórką i gniazdami nasiennymi. Owoce zalewa się litrem wody i słodzi miodem lub cukrem (około 200 g). Następnie dodaje się 20 g drożdży i 40 g pokruszonego chleba razowego. Słoik zamyka się, obwiązując płótnem, i ustawia w ciepłym, ciemnym miejscu na około 30 dni. Co jakiś czas masę należy zamieszać drewnianą łyżką. Gdy płyn jest gotowy, rozlewa się go do butelek.
3. Kilogram jabłek po umyciu należy pokroić i zmacerować w sokowirówce. Następnie masę jabłkową zalewa się pięcioma szklankami wody, dodaje się do niej kawałek razowego pieczywa, 100 g cukru i 10 g drożdży. Masa powinna zostać umieszczona w słoiku przewiązanym gazą i zostawiona na 10 dni w chłodnym miejscu. Trzy razy w ciągu każdego dnia należy ją zamieszać drewnianą łyżką. Następnie ciecz należy zlać, odsączając ją od miąższu owoców, można na tym etapie specyfik dosłodzić. Następnie na 45 dni znów należy słoik odstawić, aby zaszły procesy fermentacji, po tym czasie ocet jest gotowy.
Zastosowanie octu jabłkowego
Stosowanie wewnętrzne
Profilaktycznie dorośli powinni pić dwa razy dziennie napój przygotowany z połowy szklanki ciepłej, przegotowanej wody z dodatkiem 2–4 łyżeczek octu jabłkowego i dwóch łyżeczek miodu. Dla dzieci specyfik przyrządza się, rozpuszczając w pół szklanki wody jedną łyżeczkę octu i dwie łyżeczki miodu. Roztwór pije się bezpośrednio przed posiłkiem małymi łyczkami. Aby pobudzić trawienie, zaleca się wypić pół szklanki wody gazowanej z łyżką octu po spożyciu ciężkostrawnego posiłku. Ocet jabłkowy stosowany jest w profilaktyce miażdżycowej oraz przez osoby cierpiące na anemię. Ponadto preparat obniża gorączkę i wzmacnia układ odpornościowy w czasie grypy lub przeziębienia. Działa korzystnie na ból gardła, wspomaga leczenie anginy i łagodzenie objawów astmy, zapobiega osadzaniu się kamienia nazębnego. Ma także działanie uspokajające, czym nadaje się do picia przed snem u osób cierpiących na bezsenność. Ocet należy pić w małych ilościach, duże bowiem mogą uszkodzić śluzówkę układu pokarmowego. Z tego samego powodu spożywanie go nie jest zalecane osobom cierpiącym na wrzody czy zapalenie żołądka.
Praktyczne stosowanie octu jabłkowego wewnętrznie:
• by złagodzić ból gardła, należy jamę ustną płukać co godzinę roztworem octu jabłkowego z przegotowaną wodą w stosunku 1:3 (szklanka octu na 0,7 litra wody);
• by uporać się z kaszlem, należy przygotować syrop, miesza się świeży sok z połowy cytryny z taką samą ilością octu, łyżką miodu akacjowego i łyżeczką gliceryny, miksturę pije się co dwie godziny po jednej łyżce, trzeba ją spożyć w przeciągu 14 godzin, syrop z octu przynosi ulgę także przy zapaleniu tchawicy i kokluszu;
• by wyleczyć katar, zaleca się picie trzy razy dziennie płynu sporządzonego ze szklanki gorącej wody z łyżeczką octu;
• w profilaktyce kataru siennego (alergicznego), należy przed snem pić mieszaninę złożoną z wody mineralnej, łyżeczki octu i dwóch łyżeczek miodu akacjowego, profilaktykę można uzupełnić miodem rozmarynowym lub tymiankowym jedzonym między posiłkami;
• podczas anginy zaleca się płukanie gardła cztery razy dziennie roztworem sporządzonym z dwóch łyżeczek octu jabłkowego rozpuszczonych w szklance z ciepłą wodą, można dodać miód, gardło płucze się powoli i delikatnie, następnie roztwór należy połknąć;
• przy astmie należy robić okłady na klatkę piersiową i plecy lnianą szmatką nasączoną czystym octem jabłkowym, jeśli chory ma delikatną skórę, ocet można wymieszać z naparem z kwiatu lawendy;
• przy wysokim ciśnieniu szklankę wody z jedną łyżeczką octu pije się trzy razy dziennie;
• osobom cierpiącym na bezsenność poleca się picie rano i wieczorem po posiłku pół szklanki wody z łyżeczką octu i miodu;
• przy zaburzenia natury psychicznej, takich jak lęki lub depresje, powinno się codziennie wypijać napar z tarniny z dodatkiem łyżeczki octu jabłkowego;
• na bóle głowy pomaga kompres z gazy namoczony w roztworze zrobionym z dwóch łyżeczek octu i dwóch miodu zmieszanych w szklance zimnej wody, kompres można kłaść na czoło lub na kark;
• zapalenie migdałków łagodzi płukanie jamy ustnej co godzinę roztworem sporządzonym z jednej łyżki octu jabłkowego, którą miesza się z jedną łyżką miodu w szklance przegotowanej wody;
• nudności i mdłości powinny ustąpić po wypiciu połowy szklanki przegotowanej wody z łyżeczką octu jabłkowego.
Kiedy nie należy stosować octu jabłkowego
Ocet jabłkowy jest bezpieczny dla zdrowia, jeśli nie zostaną przekroczone jego rozsądne ilości w diecie. Osoby, które przyjmują stale leki bądź cierpią na choroby przewlekłe, powinny skonsultować się z lekarzem, zanim rozpoczną prozdrowotną lub odchudzającą kurację. Podobnie jest z kobietami w ciąży, którym nie zaleca się stosowania innych diet niż przeznaczone dla matek spodziewających się dziecka. Nie ma przeciwwskazań do łączenia antykoncepcji hormonalnej ze spożywaniem octu jabłkowego, należy jednak zachować dwugodzinną przerwę między przyjęciem napoju i tabletki. Z mikstury muszą zrezygnować osoby chore na problemy wątrobowe i żołądkowe, zwłaszcza wrzody lub zapalenie śluzówki żołądka. Mogą one ewentualnie skorzystać z kapsułek lub tabletek z octem jabłkowym, ale i w tym przypadku lepiej skonsultować się w tej kwestii z lekarzem. Należy uważać także na poziom potasu we krwi, który może się gwałtownie podnieść przy długotrwałym spożywaniu octu jabłkowego w dużych ilościach, dlatego zaleca się umiar, nieprzekraczanie dziennych dawek, a także robienie co kilka tygodni przerw w kuracji.
