Dzięki programowi umożliwiającemu podjęcie działań renowacyjnych odnowiono wiele dworków i kościołów, co byłoby niemożliwe bez dodatkowych funduszy. To z kolei otworzyło drogę rozwoju dla osób, które trudnią się tym specyficznym i nietypowym fachem. Renowacja jest bowiem sztuką trudną, wymagającą wielu lat nauki i zdobywania doświadczenia. Nie wystarczy zwykły kurs rysunku, by móc aplikować na takie stanowisko. Zwykła nauka rysunku jest dopiero początkiem tej trudnej drogi, i to początkiem niezbędnym.
By móc podjąć pracę renowatora, nie wystarczy zwykła szkoła rysunku. Dyplom Akademii Sztuk Pięknych z odpowiednią specjalizacją oraz poświadczoną praktyką jest niezbędny. Nie wystarczy bowiem cechować się talentem malarskim czy rysowniczym. Renowator musi znać się na tajnikach chemii, budownictwa i innych specjalistycznych dziedzin. Niejednokrotnie praca ta wiąże się z trudnymi warunkami. Niedogrzane, wilgotne kościoły, praca na wysokości i niedostateczne oświetlenie jest niestety na porządku dziennym. Nic jednak nie jest w stanie zagłuszyć satysfakcji, jaką daje efekt i skończona praca.
Bo choć trudno przebić się w tej branży i dojść do lukratywnych zleceń — są i takie, które pozwalają na bardzo dobry byt. Szczególnie jeżeli mamy dostęp do odkryć i najnowszych badań. Osoby pracujące przy obrazach pochodzących z zeszłych stuleci mogą liczyć na niespodziankę. Często okazuje się, że w archiwach znajdują się nieoczekiwanie dzieła wybitnych malarzy; ich ocena i ocena autorstwa leży często w gestii samych renowatorów. Bezpośredni dostęp do bezcennych prac jest już sam w sobie ogromnym przeżyciem i nagrodą — daje również prestiż i renomę.
