Prędkość, z jaką płynie łódź, może zależeć od wielu czynników, jak na przykład pora roku czy choćby model łodzi.
Historia wakeboardingu rozpoczęła się już wiele lat temu, choć w początkowej fazie trudno było jeszcze nazwać ją sportem. Jeszcze przed latami 80. ubiegłego stulecia pojawiały się doniesienia o mieszkańcach plaż i surferach, którzy dla zabawy przywiązywali się liną do rufy łodzi i pływali w ten osobliwy sposób. Prawdziwą rewolucję przyniósł dopiero rok 1985, kiedy Tony Finn, mało wówczas znany surfer z San Diego, stworzył Skurfer – hybrydę nart wodnych i deski surfingowej. Przyrząd wyglądał jak niewielka deska do surfingu i w założeniu miał być ciągnięty za łodzią. Osoba, która płynęła na tej desce ( z ang. Rider), podążała w ślad za łodzią, a sam Rider mógł zajmować dowolną pozycję na desce, bo wówczas jeszcze nie była wyposażona w wiązania.
To zmieniło się w 1985, kiedy deski zostały wyposażone wreszcie w paski utrzymujące stopy w jednej pozycji. Ciekawostką może być fakt, że na pomysł usprawnienia deski wakeboardingowej w ten sposób wpadły, niezależnie od siebie, dwie osoby: wspomniany już wcześniej Finn oraz Jimmy Redmon.
W miarę jak sport rozwijał się i zyskiwał na popularności, deski również zyskiwały nowe cechy i bardziej optymalne kształty, by wreszcie, w 1993 osiągnąć kształt ostateczny: symetryczny, z dwoma identycznymi końcami. W 2000 profesjonalny wakeboarding zyskał nowe oblicze: do standardowych już elementów wykorzystywanych m.in. w konkursach i mistrzostwach wakeboardingowych, dodano różne rodzaje zjazdów, a także skocznie, które upodabniają trasę przejazdu do toru, który można przygotować na ulicy. Obecnie najważniejszymi wydarzeniami sportowymi dla profesjonalnych Riderów są Pro Wakeboard Tour, Vans Triple Crown of Wakeboarding i Mistrzostwa Świata w Wakeboardzie.
Wszyscy, którzy interesują się wakeboardem, z pewnością zadali sobie choć raz w życiu pytanie, kto był jego pomysłodawcą. Niestety, jest to jedno z tych pytań, na które nie ma jednoznacznej odpowiedzi.
