Archeologia zanotowała wiele przykładów zdobień i inkrustacji w postaci roślinnych elementów zdobniczych, także realistycznych i prostych rzeźb głów zwierzęcych. W niektórych miejscach zachowały się znaczenia belek mających tworzyć ścianę. Niewykluczone, że ściany zewnętrzne domostw budowanych metodą zrębową były malowane. Nie od dziś przecież znane jest umiłowanie Słowian do jaskrawych mocnych kolorów i mnogiej oranamentyki, a domy drewniane i domy z bali świetnie się do tego nadawały.
Najmniej rozpoznany przez archeologów wydaje się wystrój wewnętrzny budynków mieszkalnych. Niezaprzeczanie przestronne domy konstrukcyjne potrafiły pomieścić sprzęt potrzebny bardzo licznej rodzinie. Znaleziska odkrywają przed badaczami zaledwie pozostałości przedmiotów codziennego użytku. Najczęściej są to resztki mebli. Wśród wykopalisk znalazły się rzeźbione łoże z Opola, oparcia krzeseł z Nowogrodu, a także sfatygowane fragmenty stołów. Źródła pisane mówią o stołach jako początkowo miejscu zasłanym, które ewoluowało od deski na ziemi do stołu z prawdziwego zdarzenia. Bez względu jednak na wszystko, nie da sięukryć, że istniały różnice w umeblowaniu poszczególnych domostw, co oczywiście było kwestią zamożności ich mieszkańców.
Okna, podobnie jak umeblowanie wczesnośredniowiecznego domu, stanowią jego kolejny stosunkowo słabo rozpoznany element. Wielce prawdopodobne, że w niektórych sadybach w ogóle okna nie były potrzebne, tanie domy drewniane pozwalały, aby światło dzienne dostawało się przez otwory drzwiowe i dymnik w dachu budynku. Nietrudno sobie jednak wyobrazić, że w przypadku domów z bierwion okna mogły być wycinane, a ich zamknięcia stanowiły drewniane zasuwy lub natuszczone pęcherze i cienkie skóry zwierzęce.
Czytaj też
