Z pewnością nie oznacza to jeszcze końca ery IPv4. Był on zapowiadany już kilkakrotnie, choćby w momencie eksplozji popularności WWW około roku 1996. Przeprowadzono wówczas wielkie porządkowanie przestrzeni adresowej IPv4 oraz wprowadzono technologie takie jak translacja adresów pozwalające na znaczne zmniejszenie zapotrzebowania na publiczne adresy IP. W chwili obecnej z pewnością wiele jest ciągle jeszcze do zrobienia na etapie porządkowania przestrzeni adresowej i odzyskiwania niewykorzystanych adresów. Nowych puli adresowych na pewno już nie będzie.
Protokół IPv6 ma wiele zalet. Przestrzeń adresowa oparta na 128-bitowych adresach jest gigantyczna i wynosi 3.4 x 1038 możliwych adresów. Dla porównania przestrzeń adresowa protokołu IPv4 to „tylko" 4.3×109 adresów.
Kolejny plus to brak pakietów rozgłoszeniowych, stała wielkość nagłówka, wbudowane mechanizmy gwarancji jakości usług i bezpieczeństwa. Wszystkie te cechy pozwalają nam na bardziej efektywne wykorzystanie zasobów sieciowych.
Protokół IPv6, jak każda nowa usługa, ma również swoje wady. Najpoważniejszą jest zagrożenie prywatności użytkowników związane z tradycyjną metodą przydziału adresów IPv6. Stosowana powszechnie metoda EUI-64 ustalenia dolnych 64 bitów adresu IPV6 na podstawie adresu MAC karty sieciowej powoduje, że bardzo łatwo jest namierzyć użytkownika, śledzić jego upodobania etc.
Z pewnością cały Internet nie zostanie natychmiast przestawiony na protokół nowej generacji IPv6, choćby ze względu na koszty. IPv6 działa już od wielu lat jednak brak w nim treści i usług dla klienta końcowego.
Specjaliści ostrzegają przed zwlekaniem z migracją do IPv6, gdyż ze względu na brak przestrzeni adresowej może blokować to dynamiczny rozwój nowych usług. I choć Internet będzie z pewnością przez długi czas współdzielony przez oba protokoły, musimy w stosunkowo krótkiej perspektywie czasowej być przygotowani do pracy z IPv6. Z pewnością pomogą w tym dostępne na rynku szkolenia.
