Pierwsze meble sięgają okresu odległego neolitu, a miały postać zwykłej bryły kamiennej. Od tamtego czasu inteligencja pozwoliła na rozwój sprzętu meblarskiego do postaci, którą widzimy w sklepach. Bez wątpienia nie tylko wygląd uległ zmianie, ale rodzaj wykonywanego materiału również. Pierwszy impuls do rozwoju meblarstwa został zapisany w okresie starożytnego Egiptu, w którym zaczęto dbać o estetykę i wykonanie tworząc tym samym zalążki pierwszej sztuki, również w architekturze. Następne epoki jak Średniowiecze, Nowożytność czy Współczesność były ciągłym udoskonalaniem wymyślonego dobra. Ludzie łączyli swoje idee życiowe wraz ze sztuką. Przykładali ogromną wagę do jednolitości wyposażenia.
Zaskakujące jak meble przez ostatnie 70 lat przekształciły się ze sztuki do zwykłej masówki. Meble, które nazywamy antykami, wyprodukowane przed 1945 r. zmieniły nie tylko swój wygląd lecz jakość. Niestety nie była to zmiana na lepsze. 70 lat temu, kiedy w Polsce jak i na ternie całej Europy dominowała Secesja meble, nie były tylko meblem lecz także arcydziełem sztuki. Bogato zdobione, pozłacane, ręcznie rzeźbione, z najlepszego gatunkowo drewna. I tak wyglądało meblarstwo do 1945 - meble częścią epoki, stanowiły jedność z epoką,z architekturą, z ideami ludzkimi. Ciężko opowiadać o charakterystyce współczesnych mebli - po prostu brak im stylu. najbardziej masowo produkowane zwykłe prostokąty, z najtańszych materiałów.
Pytanie nasuwa się samo. Co się zmieniło? Być może nic się nie zmieniło i dalej ludzie łączą sztukę ze swoimi ideami. Sztuka jaka jest wiadomo - meble, bloki, domy - prostokąty. Być może ludzie stali się bardziej prości. Ci ambitniejsi wracają do dawnych epok, zachwycają się starociami ponieważ nie mogą się doszukać nic nadzwyczajnego w tym naszym nowoczesnym stylu.
