Kolebką dywanów była najprawdopodobniej Azja i było to pomiędzy III a II tysiącleciem p.n.e. Za ojczyznę dywanów uznano Persję. Również dzisiaj perskie dywany zaliczają się do najlepszych i najdroższych. Od VII wieku perskie dywany wykonywane były z wielbłądziej wełny oraz jedwabiu. Stosowano wzory geometryczne często inspirowane kwiatami. Pojawiały się również motywy zwierzęce a po arabskim podboju koraniczne.
Z tkactwa kobierców słyną także Chiny, gdzie tka się dywany z wysokogatunkowej wełny lub jedwabiu. Natomiast najwytrzymalsze pochodzą podobno z Afganistanu. Inni producenci to Nepal, Pakistan i Turkmenistan- produkowane tam dywany nazywamy turkmenami.
Dywany sztuczne, syntetyczne(głównie poliamid, polipropylen i akryl) są obecnie najpopularniejsze. Mogą posiadać długie proste runo ( heat- set) lub wełnopodobne (frise). Ich jakość zależy od tego jak gęsto są tkane, czyli ile oczek tkania mieści się na metrze kwadratowym materiału oraz masy całkowitej na metr kwadratowy dywanu.
Lepszej jakości są dywany wełniane, ponieważ wełna to prawie najlepszy surowiec do tkania kobierców, przewyższa ją tylko jedwab. Obecnie stosowana jest wełna nowo zelandzka, tybetańska, angielska i polska. Wełna w porównaniu z materiałami syntetycznymi jest bardziej sprężysta, trwalsza, odporniejsza na zmywanie, kolory są trwalsze.
Dywany ręcznie tkane w porównaniu z tymi produkowanymi maszynowo są bardziej miękkie i puszyste dużo trwalsze. W dywanach ręcznych każdą nitkę zawiązuje się osobno, umożliwia to tworzenie skomplikowanych wzorów.
Wzornictwo dywanów dzieli się na tradycyjne i nowoczesne. Dywany tradycyjne oparte są na klasycznych wzorach z motywami roślinnymi, zwierzęcymi, przypominają dalekowschodnie kobierce. Są to dywany eleganckie o nasyconych głębokich kolorach. W przypadku dywanów nowoczesnych występuje duża dowolność w tworzeniu wzorów. Dlatego pasują one praktycznie do każdego pomieszczenia.
