23 października 2009 r. Sejm RP uchwalił nowelizację ustawy o podatku od towarów i usług, opublikowaną w Dzienniku Ustaw Nr 195, poz. 1504. Wprowadzone z dniem 1 stycznia 2010 r. zmiany dotyczą m.in.:
1. Miejsca świadczenia usług
Według nowej regulacji miejscem świadczenia (konsumpcji) usługi jest kraj siedziby podatnika - odbiorcy usługi.
Od powyższej zasady obowiązuje wyjątek dotyczący transakcji świadczonych na rzecz osób nie będących podatnikami (tj. w uproszczeniu osób nie prowadzących działalności gospodarczej). W takiej sytuacji podatek należny rozlicza jak poprzednio usługodawca.
Dotychczasowy sposób określania miejsca świadczenia usług obowiązuje ponadto w przypadku następujących usług:
- usług związanych z nieruchomościami gdzie miejscem świadczenia usług, w tym usług świadczonych przez pośredników czy rzeczoznawców jest miejsce położenia nieruchomości;
- usług transportowych gdzie miejscem świadczenia usług transportu pasażerów jest miejsce, gdzie odbywa się transport z uwzględnieniem pokonanych odległości;
- miejscem świadczenia usług transportowych na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem, którego rozpoczęcie i zakończenie odbywa się w dwóch różnych państwach członkowskich, jest miejsce w którym transport się rozpoczyna;
- usług elektronicznych i telekomunikacyjnych świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu na terytorium Wspólnoty, przez podatnika, który posiada siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub stałe miejsce prowadzenia działalności, z którego świadczy te usługi, poza terytorium Wspólnoty, a w przypadku braku takiej siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, posiada zwykłe miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zwykłego pobytu poza terytorium Wspólnoty - miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu;
- usług turystyki gdzie miejscem świadczenia usług jest siedziba usługodawcy. W przypadku stałego świadczenia usług z miejsca innego niż siedziba usługodawcy, miejscem świadczenia usług będzie stałe miejsce zamieszkania lub prowadzenia działalności.
2. Zwrotu VAT z Unii Europejskiej
Jeszcze w 2009 r. wnioski o zwrot VAT podatnicy składali w kraju, w którym dokonywali zakupów. Wymagało to znajomości przepisów prawnych obcego państwa lub korzystania z pośrednictwa doradcy podatkowego lub biura rachunkowego.
Od 1 stycznia 2010 r. aby uzyskać zwrot podatku VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i usług wystarczy złożyć wniosek w formie elektronicznej do właściwego, krajowego naczelnika urzędu skarbowego, który przekazuje wniosek do administracji podatkowej kraju, z którego domagamy się zwrotu podatku VAT.
Należy pamiętać, że zgodnie z przepisami Ósmej Dyrektywy Rady z dnia 6. grudnia 1979 r. oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24. grudnia 2009 r. (Dz. U. 2009 Nr 224, poz. 1801) obowiązującego także od 1. stycznia 2010 r. z wnioskiem o zwrot podatku można zwrócić się w przypadku okresu dłuższego niż 3 miesiące w skali roku podatkowego lub krótszego jeśli dotyczy to ostatnich miesięcy roku. Powoduje to ryzyko dla podatników, którym nie nadano numeru NIP w kraju, w którym dokonywali zakupów, a okres za który podmiot występuje o zwrot podatku jest krótszy niż 3 miesiące. W powyższej sytuacji podatnikowi nie przysługuje prawo zwrotu podatku VAT. Istotne więc staje się wówczas właściwe rozstrzygnięcie o momencie wystąpienia z wnioskiem o rejestrację na potrzeby podatku VAT w kraju w którym dokonywane są zakupy.
3. Kwartalnej informacji podsumowującej VAT-EU
Od 1 stycznia 2010r. polscy podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT-EU zobowiązani są do przedstawiania informacji o wewnątrzspólnotowych dostawach towarów na rzecz zagranicznych podatników podatku od wartości dodanej.
Źródło: aktualności DP Synergia oraz Ustawa z dnia 23 października 2009r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 195, poz. 1504)
