Około 50 € kosztuje na rynku chińskim tuner Digital TV Receiver Stick Platinum ProHDTV. Umożliwia on odbiór stacjonarny i mobilny naziemnej telewizji cyfrowej HD w standardzie DMB-T/H (Digital Multimedia Broadcasting Terrestrial/Handheld). Odbiornik ten pozwala na niezależne oglądanie i nagrywanie dwóch różnych programów w tym samym czasie, posiada również funkcję PIP (Picture-in-Picture) umożliwiającą oglądanie dwóch różnych programów na jednym ekranie, a także inne funkcje dostępne w nowoczesnych tunerach. Pojawienie się na rynku tunerów tej klasy stało się możliwe dzięki przyjęciu standardu DMB-T/H, który jest odpowiednikiem przygotowanego do wdrażania w Europie DVB-T2 (Digital Video Broadcasting - Second Generation Terrestrial) i będącego w fazie opracowania DVB-H2 (Digital Video Broadcasting - Second Generation Handheld).
Tuner naziemnej (stacjonarnej i mobilnej) telewizji cyfrowej
pracujący w standardzie DMB-T/H - Digital TV Receiver Stick Platinum ProHDTV
firmy Magic-Pro (zdjęcie z witryny magic-pro.com)
W 1996 Stany Zjednoczone zatwierdziły narodowy standard naziemnej telewizji cyfrowej HD nazwany ATSC (Advanced Television Systems Committee). Rok później Unia Europejska zdecydowała się przyjąć swój własny standard - DVB-T (Digital Video Broadcasting - Terrestrial). Japończycy w 2003 roku zaadoptowali do ówczesnych możliwości technicznych własny standard ISDB-T (Integrated Services Digital Broadcasting - Terrestrial). Jednakże okazało się, że to Chiny po raz kolejny pokazały „lwi pazur", zatwierdzając przed Igrzyskami Olimpijskimi w Pekinie, pod koniec roku 2006, własny standard naziemnej telewizji cyfrowej wysokiej rozdzielczości, który dzisiaj możemy uznać za najlepszy. Standard zwany jest oficjalnie GB20600-2006 (nieoficjalnie DMB-T/H - Digital Multimedia Broadcasting Terrestial/Handheld).
Opóźnienie w stosunku do innych „graczy" na świecie wyszło Chinom na dobre - pozwoliło uwzględnić postęp w dziedzinie technik kodowania, dzięki czemu ich telewizja HD jest nowocześniejsza niż inne. DMB-T/H pozwala na odbiór nawet przy prędkości 200 km/h.
Standardy telewizji cyfrowej różnią się głównie w dwóch aspektach. Jednym jest pasmo, które określa, jaka ilość informacji może być rozesłana, natomiast drugim jest zdolność do mobilności, która oznacza, czy dany standard umożliwia odbiór sygnału podczas przemieszczania się (a jeśli tak, to z jaką szybkością). Sukces Chińczyków wynika z możliwości zawarcia w jednym standardzie możliwości odbioru stacjonarnego i mobilnego HD. Stało się to możliwe dzięki zastosowaniu techniki TDM-OFDM (Time Domain Synchronous - Ortoghonal Division Multiplexing). Minimalizuje ona efekty degradacji sygnału powstałe wskutek heterogenicznego charakteru zjawisk związanych z propagacją (odbicia, załamania, interferencje, a także nieprzewidywalne wzmocnienia i osłabienia mocy sygnału związane z poruszaniem się oraz efekt Dopplera).
