Przy wyborze odpowiedniego modelu kamery często kierujemy się możliwościami ustawień w różnych warunkach pracy. Oczywiście bardziej profesjonalne urządzenia mają tych możliwości więcej, natomiast prostsze urządzenia posiadają na stałe ustawione pewne parametry.
Jednak aby móc w pełni wykorzystać możliwości danych ustawień, należy zapoznać się z ich działaniem, jaki wpływ mają na jakość obrazu, co poprawiają a co pogarszają. Taka wiedza pomoże w praktyce osiągnąć optymalny rezultat pracy kamery.
Wpływ zmiany ustawień przedstawiono na przykładzie kamer ACTi, jednak odnoszą się one także do innych rodzajów kamer różnych producentów.
Rozdzielczość
Podstawowym parametrem świadczącym o jakości obrazu jest rozdzielczość. Mówi ona o tym, z ilu punktów składa się cały obraz. Oczywiście im większa rozdzielczość, tym lepsza jakość obrazu lub większy obszar monitorowany. Natomiast pociąga to za sobą także większe zapotrzebowanie na pasmo oraz zwiększa objętość rejestrowanych materiałów. Popularne rozdzielczości to CIF (320 x 240), VGA (640 x 480), D1 (720 x 576), SXGA (1280 x 1024), UXGA (1600 x 1200), itd.
Szybkość
Parametr mówiący o tym, ile klatek przesyłanych jest w jednostce czasu. Im więcej tym obraz jest płynniejszy. W telewizyjnym systemie PAL jest 25 klatek na sekundę co uznawane jest jako obraz bez efektu poklatkowości. Jednak w praktyce nie stosuje się 25 klatek, a jedynie 5 do 10, co spowodowane jest mniejszym zapotrzebowaniem na pasmo, a także brakiem wymogów na większą szybkość. Oczywiście w szczególnych przypadkach potrzebna jest duża szybkość, nawet na poziomie 100 klatek na sekundę, lecz takie rozwiązania nie są popularne. Mniejsze prędkości stosuje się do kontroli tłumu, wyższe (25) do kontroli zachowań pojedynczych osób, najwyższe do rejestracji procesów szybkozmniennych (crahtest).
Kompresja
Bardzo istotnym parametrem świadczącym o zaawansowaniu urządzenia jest kompresja. Im lepszy rodzaj kompresji, tym mniejsze zapotrzebowanie na pasmo przy takiej samej subiektywnej jakości. Do najpopularniejszych rodzajów zaliczyć można MJPEG, który łączy ze sobą kolejne obrazy skompresowane JPEGiem, MPEG-4, który przesyła pełne obrazy co kilka klatek, uzupełniając je samymi zmianami obrazu. Najnowszym i najbardziej zaawansowanym rodzajem kompresji jest nowa część standardu MPEG-4 nazwana H.264, w którym przede wszystkim zastosowano predykcję w kodowaniu obrazów, jak i podział obrazu na bloki o różnych rozmiarach. W praktyce osiąga się przewagę (szerokość pasma, objętość archiwum, czas pobierania archiwum przez sieć) H.264 nad MPEG-4 ASP rzędu 30%.
Sterowanie światłem wstecznym (BLC)
Popularnie występującą funkcją jest sterowanie światłem wstecznym. Służy ona eliminowaniu efektu powstającego, gdy kamera skierowana jest w stronę silnego źródła światła. Powoduje to, że pierwszy plan staje się ciemny i nieczytelny. Sterowanie światłem wstecznym umożliwia rozjaśnienie obrazu przez co możliwa jest identyfikacja pierwszego planu. Niestety odbywa się to kosztem tła, które też w pewnym stopniu zostaje rozjaśnione.
BLC wyłączone:
BLC włączone:
Jednak aby móc w pełni wykorzystać możliwości danych ustawień, należy zapoznać się z ich działaniem, jaki wpływ mają na jakość obrazu, co poprawiają a co pogarszają. Taka wiedza pomoże w praktyce osiągnąć optymalny rezultat pracy kamery.
Wpływ zmiany ustawień przedstawiono na przykładzie kamer ACTi, jednak odnoszą się one także do innych rodzajów kamer różnych producentów.
Rozdzielczość
Podstawowym parametrem świadczącym o jakości obrazu jest rozdzielczość. Mówi ona o tym, z ilu punktów składa się cały obraz. Oczywiście im większa rozdzielczość, tym lepsza jakość obrazu lub większy obszar monitorowany. Natomiast pociąga to za sobą także większe zapotrzebowanie na pasmo oraz zwiększa objętość rejestrowanych materiałów. Popularne rozdzielczości to CIF (320 x 240), VGA (640 x 480), D1 (720 x 576), SXGA (1280 x 1024), UXGA (1600 x 1200), itd.
Szybkość
Parametr mówiący o tym, ile klatek przesyłanych jest w jednostce czasu. Im więcej tym obraz jest płynniejszy. W telewizyjnym systemie PAL jest 25 klatek na sekundę co uznawane jest jako obraz bez efektu poklatkowości. Jednak w praktyce nie stosuje się 25 klatek, a jedynie 5 do 10, co spowodowane jest mniejszym zapotrzebowaniem na pasmo, a także brakiem wymogów na większą szybkość. Oczywiście w szczególnych przypadkach potrzebna jest duża szybkość, nawet na poziomie 100 klatek na sekundę, lecz takie rozwiązania nie są popularne. Mniejsze prędkości stosuje się do kontroli tłumu, wyższe (25) do kontroli zachowań pojedynczych osób, najwyższe do rejestracji procesów szybkozmniennych (crahtest).
Kompresja
Bardzo istotnym parametrem świadczącym o zaawansowaniu urządzenia jest kompresja. Im lepszy rodzaj kompresji, tym mniejsze zapotrzebowanie na pasmo przy takiej samej subiektywnej jakości. Do najpopularniejszych rodzajów zaliczyć można MJPEG, który łączy ze sobą kolejne obrazy skompresowane JPEGiem, MPEG-4, który przesyła pełne obrazy co kilka klatek, uzupełniając je samymi zmianami obrazu. Najnowszym i najbardziej zaawansowanym rodzajem kompresji jest nowa część standardu MPEG-4 nazwana H.264, w którym przede wszystkim zastosowano predykcję w kodowaniu obrazów, jak i podział obrazu na bloki o różnych rozmiarach. W praktyce osiąga się przewagę (szerokość pasma, objętość archiwum, czas pobierania archiwum przez sieć) H.264 nad MPEG-4 ASP rzędu 30%.
Sterowanie światłem wstecznym (BLC)
Popularnie występującą funkcją jest sterowanie światłem wstecznym. Służy ona eliminowaniu efektu powstającego, gdy kamera skierowana jest w stronę silnego źródła światła. Powoduje to, że pierwszy plan staje się ciemny i nieczytelny. Sterowanie światłem wstecznym umożliwia rozjaśnienie obrazu przez co możliwa jest identyfikacja pierwszego planu. Niestety odbywa się to kosztem tła, które też w pewnym stopniu zostaje rozjaśnione.
BLC wyłączone:
BLC włączone:
Licencja: Creative Commons
