Wszystkie języki świata, oprócz formy pisanej i mówionej posiadają tzw. odmiany funkcjonalne, zwane również stylami. Należą do nich: styl urzędowy, styl naukowy, styl artystyczny i style z innych dziedzin. Każdy z nich, ze względu na swoją specyfikę wymaga odrębnego podejścia przy ich tłumaczeniu. Profesjonalnie podchodzący do swej pracy tłumacz, musi umiejętnie „uchwycić” styl wypowiedzi, dla której musi przygotować przekład. Tłumaczenia muszą być dostosowane nie tylko do języka w jakim ludzie posługują się w danym kraju, ale również ze względu na jego styl, jakim posługują się grupy ludzi - naukowcy, ekonomiści, handlowcy, technicy etc... Nauka jest takim rodzajem ludzkiej działalności, w którym poznają oni otaczający ich świat, bądź go tworzą. Taki styl języka charakteryzują specjalistyczne terminy, o ściśle określonych znaczeniach. Terminy te, posiadają swoje ścisłe definicje i odnoszą się do specjalności danej nauki. Język naukowy dąży do jednoznaczności i wyraźnego zhierarchizowania pojęć, dlatego terminologia naukowa jest bardziej rozbudowana i hierarchicznie uporządkowana. Z analizy znaczenia wyrazów wynika, że w języku naukowym wyrazy mają węższe i ściślej zakreślone znaczenie. Np. tłumaczenia techniczne wymagają ścisłej precyzji w doborze tłumaczonych terminów. Jest to oczywiste w sytuacji, gdy tłumaczenie dotyczy specyfikacji projektów, budowy maszyn czy ich obsługi. Jednego słowa nie można zastąpić synonimem, który ma to same znaczenia, ale w przypadku technicznym, może oznaczać zupełnie co innego. Cechą szczególną stylu naukowego jest: kondensacja treści, ścisłość opisów, uporządkowanie składniowe. Ze względu na specyfikę języka danej specjalności, niektóre teksty zawierają symbole, wykresy, tabele, schematy. Tłumacz musi być przygotowany nie tylko językowo, ale również musi ze zrozumieniem podejść do samego tekstu naukowego.
Licencja: Creative Commons
