Asertywność jest obecnie modnym hasłem, które mocno eksploatowane jest w popularnej prasie, szczególnie w magazynach dla kobiet. Wszyscy wiedzą że asertywność to sztuka łagodnej stanowczości i wyrażania siebie z poszanowaniem zarówno praw swoich, jak i rozmówcy. W tym tekście chciałbym nieco bliżej przyjrzeć się charakterystyce osoby asertywnej, czyli opisać bardziej szczegółowo, jakie taka osoba ma cechy.
Po pierwsze taka osoba zna siebie. Można śmiało powiedzieć, że prawdziwa pewność siebie bierze się właśnie z tego, że człowiek wie kim naprawdę jest. Zna swoje mocno i słabe strony. Dzięki temu nie musi udawać nikogo innego, nie musi udawać kogoś kim nie jest. Nie stara się również wypaść jako ktoś lepszy, fajniejszy czy mądrzejszy.
Dzięki temu taka osoba jest na bardzo głębokim poziomie zrelaksowana i bije z niej taki wewnętrzny luz, który inni ludzie wyczuwają. Rozmowę traktuje jako okazję do wzbogacającej wymiany zdań, a nie do tego, by podreperować swoje poczucie własnej wartości, tym że się kogoś przekona.
Taka osoba jest również empatyczna, a więc pomimo, że potrafi dbać o własne interesy i myśleć o sobie, to jest również w stanie wczuć się w rolę i pozycję drugiej osoby. Jest również w stanie poczynić ustępstwa jeśli widzi, że może tym pomóc rozmówcy. Nie obstaje przy swoim zawsze i wszędzie, a bardziej elastycznie dopasowuje się do otoczenia.
Czwartą cechą jest otwartość. Nie ma miejsca na sztywność u osoby asertywnej. Może ona przestrzegać wszelkich konwenansów, ale robi to z wyboru – a nie z powodu tego, że nie potrafi inaczej się zachować. Jest elastyczna i potrafi się odnaleźć w różnych środowiskach i w różnych warunkach.
Po piąte – konkretność. Nazywa rzeczy po imieniu i nie boi się mówić na czarne czarne, a na białe białe. W rozmowie od razu przechodzi do rzeczy i nie owija w bawełnę, nie kluczy wokół tematu. Ma odwagę mówić o sprawach trudnych i potrafi robić to nie raniąc innych.
