„Nic nie może przecież wiecznie trwać, co zesłał los trzeba będzie stracić…” — śpiewała przed wielu laty Anna Jantar. Ale choć może piosenka niesie interesujący przekaz, to w efekcie te słowa powtarzane kilka razy dziennie przyniosą dosłownie to, o czym są.
Niektórzy ludzie kończą pewien etap swojego życia i są niezadowoleni z tego, jak ich życie obecnie wygląda. Patrzą wstecz i są zniechęceni, że nie mają wielu przyjaciół, znajomych, związków, pracy jakiej by pragnęli lub, że nie mogli wziąć udziału we wszystkich doświadczeniach normalnych ludzi w ich wieku.
"W pewnym sensie cieszę się, że się martwisz, chociaż nie cieszę się, że martwisz się w ogóle". - Napisała do mnie moja Przyjaciółka z lat szkolnych jeszcze. I to jedno zdanie natchnęło mnie do wyprodukowania poniższego tekstu. Zrobiłem to dla zabawy słowem.
Dr David Stoop, amerykański psychoterapeuta, uwypukla i wyjaśnia nieporozumienia narosłe wokół przebaczenia, a także usuwa wiele mitów związanych z przebaczeniem chrześcijańskim. Przebaczenie nie jest dla nikogo proste, bo wydaje się być gruntowne i całkowicie niesprawiedliwe.
