Zabieg kiretażu wprowadzony w leczeniu kieszonek przez Riggsa w 1867 roku polegał na wyskrobaniu (wyłyżeczkowaniu) ziarniny ze ścian i dna kieszonek. Wynikiem tego zabiegu było bliznowate obkurczenie się kieszonek, których wnętrze od brzegu dziąsła aż do jej dna pokryte było nabłonkiem.