W oparciu o tą technologię powstał system leczenia światłem bioptron. Bazą był innowacyjny wynalazek prof. dr n. med. Mestersa chirurga, specjalisty laseroterapii 30 lat temu na Uniwersytecie Semmelweis w Budapeszcie. Terapię światłem bioptron zarejestrowano, jako formę profilaktyki , leczenia i rehabilitacji.
W początkach fotomedycyny, jako innowacyjną formę leczenia wykorzystywano głównie światło podczerwieni i ultrafioletu bioptronu . Na początkach lat 80-tych, zespół naukowców uformował źródło światła oparte na laserze, ale pracujące w niemal całym spektrum światła widzialnego i po części podczerwieni. Badania pokazały właściwości fizyczne mające podstawowe znaczenie dla skuteczności leczenia światłem biotron.
Około 100 lat temu doktor Niels Ryberg Finsen odkrył zupełnie nową terapię światłem bioptron. W 1896 r. zorganizował i stanął na czele specjalistycznej pracowni w Kopenhadze, przemienionej potem w Instytut Światłolecznictwa. Udowodnił lecznicze działanie światła słonecznego i nadfioletowego ( emitowanego przez lampę łukową) bioptronu na toczeń gruźlicy i różnego rodzaju choroby skóry. Skonstruował używaną w leczeniu gruźlicy lampę łukową zwaną Lampą Finsena. Za swoje osiągnięcia dostał w 1903 r. nagrodę NOBLA w dziedzinie medycyny za wkład w leczenie chorób przy użyciu wiązki światła bioptronu i został nazwany prekursorem nowoczesnej fototerapii. W 1998 r. dr L.Ignarro odebrał nagrodę NOBLA w zakresie medycyny i fizjologii za odkrycie wpływu tlenku azotu NO na funkcjonowanie naczyń krwionośnych. L.Ignarro, R.Furchgott i Ferid Murad odkryli doszli do wniosków , że komórki wyścielające naczynia krwionośne pod wpływem bodźców świetlnych bioptronu wytwarzają cząsteczki tlenku azotu, które następnie wnikają do mięśni gładkich w ścianie naczynia krwionośnego. sprawia to rozkurczenie się tych mięśni i prowadzi do rozszerzenia naczynia i zwiększenia przepływu krwi.
W początkach fotomedycyny, jako innowacyjną formę leczenia wykorzystywano głównie światło podczerwieni i ultrafioletu bioptronu . Na początkach lat 80-tych, zespół naukowców uformował źródło światła oparte na laserze, ale pracujące w niemal całym spektrum światła widzialnego i po części podczerwieni. Badania pokazały właściwości fizyczne mające podstawowe znaczenie dla skuteczności leczenia światłem biotron.
Około 100 lat temu doktor Niels Ryberg Finsen odkrył zupełnie nową terapię światłem bioptron. W 1896 r. zorganizował i stanął na czele specjalistycznej pracowni w Kopenhadze, przemienionej potem w Instytut Światłolecznictwa. Udowodnił lecznicze działanie światła słonecznego i nadfioletowego ( emitowanego przez lampę łukową) bioptronu na toczeń gruźlicy i różnego rodzaju choroby skóry. Skonstruował używaną w leczeniu gruźlicy lampę łukową zwaną Lampą Finsena. Za swoje osiągnięcia dostał w 1903 r. nagrodę NOBLA w dziedzinie medycyny za wkład w leczenie chorób przy użyciu wiązki światła bioptronu i został nazwany prekursorem nowoczesnej fototerapii. W 1998 r. dr L.Ignarro odebrał nagrodę NOBLA w zakresie medycyny i fizjologii za odkrycie wpływu tlenku azotu NO na funkcjonowanie naczyń krwionośnych. L.Ignarro, R.Furchgott i Ferid Murad odkryli doszli do wniosków , że komórki wyścielające naczynia krwionośne pod wpływem bodźców świetlnych bioptronu wytwarzają cząsteczki tlenku azotu, które następnie wnikają do mięśni gładkich w ścianie naczynia krwionośnego. sprawia to rozkurczenie się tych mięśni i prowadzi do rozszerzenia naczynia i zwiększenia przepływu krwi.
Licencja: Creative Commons
