Płeć brzydka wydaje się wolna od tej przypadłości. Rzecz ciekawa, najbardziej narażone są panie o białym kolorze skóry, nie wiadomo jednak czy jest to zależność genetyczna, czy wynik innego trybu życia w tej populacji. W ogóle na temat przyczyn i mechanizmów leżących u podstaw opisywanego zjawiska niewiele wiadomo. Istnieje na ten temat kilka teorii. Jedna mówi, że przyczyną skórki pomarańczowej są specyficznie ułożone przegrody łącznotkankowe w podskórnej tkance tłuszczowej. Przegrody te oddzielają od siebie U kobiet są one ułożone prostopadle do powierzchni skóry i gdy zostaną rozciągnięte przez rozrastające się komórki tłuszczowe (adipocyty) zaczynają formować się wzgórki i dołki na powierzchni powłok ciała. Inna teoria głosi, iż za omawianą przypadłość odpowiedzialne są zmiany w krążeniu krwi (oraz limfy) w obrębie najmniejszych naczyń krwionośnych (włosowatych). W naczyniach tych dochodzi do przesączania się części płynu poza naczynie krwionośne, do przestrzeni międzykomórkowej. Gdy zbyt dużo płynu ulega przesączeniu, w przestrzeniach międzykomórkowych zwiększa się ciśnienie hydrostatyczne (szczególnie gdy odpływ limfy jest niewystarczający, z powodu siedzącego trybu życia lub obcisłej odzieży). To może rozdymać płaciki tkanki tłuszczowej, naprężając przegrody łącznotkankowe. Te ostatnie na skutek rozciągania pogrubiają się i skracają. W efekcie podskórna tkanka tłuszczowa robi się silnie zwłókniała. Jak widać, z tych dwu najpopularniejszych teorii, podłożem cellulitu wcale nie jest nadwaga lub otyłość (jak wiele osób myśli). Jednak nadwaga zazwyczaj nasila skalę objawów. Jest tak, ponieważ gromadzący się w płacikach tkanki podskórnej tłuszcz rozdyma je i powoduje ich wpuklanie się do położonej powyżej skóry. Jednak osoby szczupłe, odznaczające się wysoką aktywnością fizyczną, też mogą mieć skórkę pomarańczową.
Nie opracowano do tej pory w pełni skutecznej metody zwalczania opisywanej przypadłości. Stosowane metody zależą od rodzaju cellulitu i zawsze konieczne jest użycie kilku różnych technik. Osoby otyłe lub z nadwagą powinny postarać się pozbyć zbędnego tłuszczu. To pierwszy krok, ale niejedyny. Wartościową metodą w walce ze skórką pomarańczową są masaże. Zalecana jest tu szczególnie endermologia, czyli masaż podciśnieniowy. Skóra zasysana jest przez końcówkę urządzenia i równocześnie rozmasowywana przez obracające się wałki. Jest to szczególnie ważne w przypadku cellulitu obrzękowego, gdzie podłożem zmian jest zastój płynu w płacikach tkanki tłuszczowej. W tym przypadku nadmiar płynu jest odprowadzany dzięki wymuszonemu przepływowi limfy. Jednak również osoby z cellulitem tłuszczowym odniosą korzyść z takiego masażu: pobudza on uwalniania tłuszczu z adipocytów, co prowadzi do zmniejszenia objętości rozdętych płacików. Osoby z cellulitem obrzękowym mogą skorzystać też z tzw. drenażu limfatycznego.
Oprócz masażu do dyspozycji pacjentek są suplementy diety o działaniu antycellulitowym (zawierają zwykle wyciągi z różnych roślin, kofeinę) i kosmetyki. Te ostatnie zawierać mogą związki oddziałujące na wiele różnych procesów w obrębie skóry i tkanki podskórnej: pobudzają uwalnianie tłuszczu z adipocytów (kofeina, teofilina), zmniejszają przepuszczalność naczyń włosowatych (wąkrota azjatycka, miłorząb japoński) oraz regulują metabolizm tkanki łącznej (krzem, witamina c). Nie można też zapomnieć o zdrowym odżywianiu, np. spożywać trzeba dużo warzyw i owoców (choćby ze względu na zawarty w nich błonnik, który zapobiega zaparciom, co poprawia krążenie krwi w dolnych partiach ciała). Wskazana jest też aktywność fizyczna – skurcze mięśni szkieletowych pompują limfę, co ułatwia odprowadzenie płynu z tkanki podskórnej ud i bioder.
