1. CMYK gwarantuje odwzorowanie
Projekt graficzny powinien być przygotowany w modelu CMYK. Ze względu na to, że maszyny drukarskie działają właśnie w oparciu o ten model, przygotowanie plików w CMYK-u pozwoli na maksymalnie dokładne odwzorowanie projektu w druku. Projekty przygotowane w RGB lub Pantone po wydrukowaniu mogą w dość znaczny sposób różnic się pod względem kolorystycznym od pliku komputerowego. Żeby uniknąć niespodzianek najlepiej przygotowywać plik do druku „od pierwszej kreski” w oparciu o model CMYK. Nasycenie każdego z użytych kolorów nie powinno przekraczać 310%.
2. Format pliku
Projekt może być przygotowany w programie graficznym jako plik wektorowy lub bitmapa. To oznacza, że nie ma konieczności tworzenia projektu w programie do grafiki wektorowej. Należy jednak pamiętać, że najbezpieczniej jest przesłać do druku projekt zapisany w formacie PDF (koniecznie w wersji 1.3). Z jednej strony dobrze oddaje właściwości projektu zawarte w pliku źródłowym z programu graficznego, z drugiej - jako format zamknięty zapobiega „rozjeżdżaniu” się elementów i gwarantuje, że efekt końcowy nie będzie różnił się od projektu. Ważna sprawa - wszystkie fonty użyte w pliku powinny być zamienione na krzywe, a grafiki posiadać rozdzielczość pomiędzy 300 a 600 dpi!
3. Spady są konieczne
Myli się ten, kto twierdzi, że plik przeznaczony do druku powinien być przygotowany na wymiar. Brak „zapasu” skończyłby się wydrukowaniem projektu zakończonego z każdej strony białym paskiem. Dzieje się tak dlatego, że maszyna drukarska nie jest w stanie zadrukować arkusza na wymiar. Musi zatrzymać się nieco przed krawędzią. Stąd też w projekcie konieczne jest uwzględnienie spadów - obszaru utrzymanego w kolorystyce tła grafiki, który po wydruku jest obcinany w drukarni. To w efekcie da nam idealnie zwymiarowany wydruk bez białych pasków na bokach. Spad z każdej strony powinien wynosić 2 milimetry - to zapewni nam wydruk o pożądanych wymiarach z idealnym wykończeniem krawędzi. Dla bezpieczeństwa nawet w przypadku białego tła projekt powinien posiadać spady, aby system przyjmowania zleceń nie odrzucił projektu jako błędnego.
4. Załóż maskę!
Przygotowanie materiału do wybiórczego lakierowania UV nie ma sensu, jeśli w pliku źródłowym... nie zaznaczymy elementów, które mają być pokryte lakierem. W tym celu należy utworzyć maskę lakierowania w postaci warstwy zawierającej jedynie te elementy, które mają być pokryte lakierem UV. Może mieć ona formę obiektu wektorowego ze 100% nasyceniem koloru czarnego (K=100%, C, M, Y po 0%) lub czarnej bitmapy w rozdzielczości od 300 do 600 dpi (K=100%, C, M, Y po 0%). W pliku PDF taka maska jest po prostu dodatkową stroną z czarnymi kształtami dokładnie (!) pokrywającymi się z przeznaczonymi do lakierowania UV elementami zawartymi na stronie z projektem. Ważne, żeby strona z maską była umieszczona w pliku PDF tuż po stronie z projektem, którego dotyczy lakierowanie wybiórcze, przed ewentualną drugą stroną projektu.
5. Bez cienkich linii i drobnego tekstu
Kropla farby nakładana przez maszynę drukarską na papier ma większą średnicę niż punkt rastrowy w projekcie graficznym. Dlatego też nie powinniśmy umieszczać w projekcie zbyt drobnych elementów. Z zasady linie nie powinny być cieńsze niż 1 mm, a czcionka nie mniejsza niż 20 pkt. Dokładność pasowania, czyli możliwe przesunięcie względem siebie wydrukowanego elementu a pokrywającej go warstwy lakieru UV wynosi jedynie 0,5 mm. Nie zmienia to jednak faktu, że przed złożeniem zamówienia lepiej dokładnie sprawdzić, czy maska lakierowania pokrywa się dokładnie z elementami projektu. Dobre drukarnie internetowe (a na pewno caffeprint.eu!) posiadają specjalną opcję w systemach przyjmowania zleceń, która pokazuje symulację wydruku z warstwą lakieru wybiórczego UV. Warto z takiej opcji korzystać!
Dzięki stosowaniu tych zasad otrzymacie idealnie wydrukowane materiały, zgodne z waszymi projektami. Z kolei my bezproblemowo i szybko będziemy mogli zrealizować wasze zamówienia. Pamiętacie o tym!
