Jest to proces niszczenia chemicznego, elektrochemicznego, fizycznego i mikrobiologicznego na skutek kontaktu z czynnikami atmosferycznymi i/lub agresywnymi chemikaliami.
Tymczasem prawidłowy przebieg wielu procesów produkcyjnych wymaga wytworzenia środowiska o niskim pH, a także użycia silnie działających środków chemicznych. Bardzo często zachodzi też konieczność utrzymania prawidłowego poziomu higieny, co z kolei wymusza użycie agresywnych środków odkażających (na przykład roztworów silnie alkalicznych) i konserwujących.
W takich przypadkach rozwiązaniem jest stal kwasoodporna (kwasówka). Od stali niestopowej różni się tym, że zawiera dodatki zwiększające odporność na korozję. Są nimi chrom (w ilości co najmniej 10,5%) i nikiel (co najmniej 8%), a także molibden. Jak sama nazwa wskazuje, stal taka jest odporna na działanie kwasów, ale tylko tych o mocy mniejszej od kwasu siarkowego (VI). W praktyce oznacza to wytrzymałość na działanie większości kwasów organicznych i niektórych nieorganicznych.
Dodatek innych pierwiastków poprawia także właściwości mechaniczne stali, w tym przede wszystkim ciągliwość i wytrzymałość. Jest także łatwa do utrzymania w czystości i prezentuje się bardzo estetycznie.
Dzięki lepszym właściwościom antykorozyjnym i mechanicznym, nierdzewna stal kwasoodporna wykorzystywana jest w wielu gałęziach przemysłu. Wymienić tu należy głównie przemysł chemiczny (produkcja nawozów, lakierów, farb), farmaceutyczny, spożywczy (browarnictwo, mleczarstwo) czy chłodniczy. Ze stali kwasoodpornej wyrabia się także różnego rodzaju zbiorniki, a także całe instalacje technologiczne, jak również wyposażenie stosowane w gastronomii.
Należy jednak zaznaczyć, że nawet minimalna zmiana proporcji dodatków stopowych może mieć znaczący wpływ na parametry fizyko-chemiczne otrzymanej stali. Dobór składników i ich ilość musi być zatem starannie dobrany do warunków prowadzenia procesu oraz środowiska reakcji i potencjalnych czynników niszczących. W związku z tym nie każdy gatunek stali nadaje się do każdego zastosowania. Trzeba bardzo dokładnie czytać oznaczenia, a przede wszystkim skład.
